Ataol Behramoğlu Hayatı Ve Eserleri

ÇOK SEVDİM BİR ZAMANLAR SEVİYORUM YİNE DE



Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de

Alıp başımı gitmeyi yollar boyunca

Seyretmek bir bozkır akşamını camından bir otobüsün

Masal şehirlerini geçerken hızla



Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de

Ürpertili, sımsıcak tenini kadınların

Salmak serin sulara gövdemi

Düşüp gitmek ardına şiirin ve aşkın



Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de

Varolduğumu düşünmeyi, ürpererek..

Karanlık bir odada küçük bir çocuk gibi

Yağmurdan ve yalnızlıktan ürperek



Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de

Düşüncemi geniş ve sonsuz olanla birleştirmeyi

Hırçın ve ele geçmezce atılgan

Uysal ve usulcacık benim olan şeyi...



Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de

Ve hep seveceğim beynim ve tenim varoldukça bu dünyada

Pırıl pırıl olani, her zaman bir güz diriliğinde

Değişmez ve değişken olanı sonsuzca...

KARDEŞİM AYLARDIR HAPİSTE



Acımı duyurabilmek için

Uykusuz

Aç

Susuz

Öylece

Durabilirim.

Acımı duyurabilmek için

Sevgisiz

Anısız

Kaskatı olabilirim

Ve durup dört yol ağzında

Durdurup gelip geçenleri

Kendi halinde

Yaşayıp gidenleri

Tutup yakalarından

Haykırabilirim

Nefesim

Bitene dek

Bütün gücümle

Haykırabilirim

Bütün dünyaya.



Kardeşim

Hapiste

Kardeşim

Aylardır hapiste.

Kardeşim

Dövüldü orada.



İyi ve güzel şeyler dışında

Hiçbir şey taşımayan

Ve sadece bir insan varlığına değil

Yaşayan

Yaşayamayan

Bütün varlıklara

Bir ota

Bir taşa

Sevgiyle

İlgiyle

Dolu beyni

Orada

Sarsıldı elektrikle

İnce bedeni

Tekmelendi



Acımı duyurabilmek için

Çıldırabilirim

Acımı duyurabilmek için

Zehirle doldurabilirim

Yazdığım her şiiri

Nefretle

Gözyaşıyla

Korkunç bir sevgiyle



Kardeşim

Aylardır hapiste

En güzeli

Tanıdığım insanların

En katıksızı

En pırlantası.

Ona sevgilisini

Kucaklamak yasak.

- Bir zamanlar el ele tutuşup

Harikulade güzel

Şeyler konuştukları

O kızı –

Ona özgürce

Dolaşmak yasak.

- Bir tay kadar

Hareketliyken kalbi-

O artık

Kitap okuyamayacak.

-Sindirdiği gözle görülürdü

Alnında terler birikerek

Hummalı

Bir tutkuyla

Devirdiği kitapları-



Biz özgürlüğün

Güzel günlerin

Savaşçıları

Aydınlığın

İyiliğin

Bize eziyet

Ediyorlar bugün

Ama halkımız

Aynı acıların

Bin katını

Yaşamıyor mu sanki



Biz özgürlüğün

Güzel günlerin

Savaşçıları

Bize eziyet ediyorlar bugün

Ama bu

Şiirimize

Biraz daha çelik

Katılacak demektir

Biraz daha karar

Ve zafer umudu



Kardeşim

Aylardır hapiste

Ve yıllarca sürebilir bu

Çünkü o halkının omuz başına

Koydu omuzunu

ÖĞRENDİM Kİ...



Yıllar sonra öğrendim ki...

Öğrendim ki...

Kimseyi sizi sevmeye zorlayamazsınız.

Kendinizi sevilecek insan yapabilirsiniz,

Gerisini karşı tarafa bırakırsınız.

Öğrendim ki...

Güveni geliştirmek yıllar alıyor,

Yıkmak bir dakika.



Oğrendim ki...

Hayatında nelere sahip olduğun değil

Kiminle olduğun önemli.



Öğrendim ki...

Sevimlilik yaparak 15 dakika kazanmak mümkün

Ama sonrası için bir şeyler bilmek gerek.



Öğrendim ki...

Kendini en iyilerle kıyaslamak değil

Kendi en iyinle kıyaslamak sonuç getirir.



Öğrendim ki...

İnsanların başına ne geldiği değil

O durumda ne yaptıkları önemli.



Öğrendim ki...

Ne kadar küçük dilimlersen dilimle

Her işin iki yüzü var.



Öğrendim ki...

Olmak istediğim insan olabilmem

Çok vakit alıyor.



Öğrendim ki...

Karşılık vermek

Düşünmekten çok daha basit.



Öğrendim ki...

Bütün sevdiklerinle iyi ayrılman gerek

Hangisi son görüşme olacak bilemiyorsun.



Öğrendim ki...

"Bittim" dediğin andan itibaren

Pilinin bitmesine daha çok var.



Öğrendim ki...

Sen tepkilerini kontrol edemezsen

Tepkilerin hayatını kontrol eder.



Öğrendim ki...

Kahraman dediğimiz insanlar

Bir şey yapılması gerektiğinde

Yapılması gerekeni

Şartlar ne olursa olsun yapanlar.



Öğrendim ki...

Affetmeyi öğrenmek deneyerek oluyor.



Öğrendim ki...

Bazı insanlar sizi çok seviyor

Ama bunu nasıl göstereceğini bilemiyor.



Öğrendim ki...

Ne kadar ilgi ve ihtimam gösterseniz

Bazıları hiç karşılık vermiyor.



Öğrendim ki...

Para ucuz bir başarı.



Öğrendim ki...

En iyi arkadaşla sıkıcı an olmaz.



Öğrendim ki...

Düştüğün anda seni tekmeleyeceğini düşündüklerinden bazıları

Kaldırmak için elini uzatır.



Öğrendim ki...

İki insan aynı şeye bakıp

Tamamen farklı şeyler görebilir.



Öğrendim ki...

Aşık olmanın ve aşkı yaşamanın çok çeşidi vardır.



Öğrendim ki...

He şartta kendisiyle dürüst kalanlar

Daha uzun yol yürüyor.



Öğrendim ki...

Hiç tanımadığın insanlar,

iki saat içinde,

senin hayatını değiştirir.



Öğrendim ki...

Anlatmak ve yazmak ruhu rahatlatır.



Öğrendim ki...

Duvarda asılı diplomalar

İnsanı insan yapmaya yetmez.



Öğrendim ki...

Aşk kelimesi ne kadar çok kullanılırsa, anlam yükü o kadar azalır.



Öğrendim ki...

Karşındakini kırmamak ve inançlarını savunmak arasında çizginin nereden geçtiğini bulmak zor.



Öğrendim ki...

Gerçek arkadaşlar arasına mesafe girmez.

Gerçek aşkların da!



Öğrendim ki...

Tecrübenin kaç yaşgünü partisi yaşadığınızla ilgisi yok,

Ne tür deneyimler yaşadığınızla var.



Öğrendim ki...

Aile hep insanın yanında olmuyor.

Akrabanız olmayan insanlardan ilgi, sevgi ve güven öğrenebiliyorsunuz.

Aile her zaman biyolojik değil.



Öğrendim ki...

Ne kadar yakın olursa olsunlar

En iyi arkadaşlar da ara sıra üzebilir.

Onları affetmek gerekir.



Öğrendim ki...

Bazen başkalarını affetmek yetmiyor.

Bazen insanın kendisini affedebilmesi gerekiyor.



Öğrendim ki...

Yüreğiniz ne kadar kan ağlarsa ağlasın

Dünya sizin için dönmesini durdurmuyor.



Öğrendim ki...

Şartlar ve olaylar,

Kim olduğumuzu etkilemiş olabilir.

Ama ne olduğumuzdan kendimiz sorumluyuz.



Öğrendim ki...

İki kişi münakaşa ediyorsa,

Bu birbirlerini sevmedikleri anlamına gelmez.

Etmemeleri de sevdikleri anlamına gelmez.



Öğrendim ki...

Her problem kendi içinde bir fırsat saklar.

Ve problem, fırsatın yanında cüce kalır. (Tamer Karaoğlu)



Öğrendim ki...

Sevgiyi çabuk kaybediyorsun, pişmanlığın uzun yıllar sürüyor. (Ruhat Cengiz)



Öğrendim ki...

Bu yazıya bir şiir yakışırmış

UĞUR'A AĞIT DEĞİL ÖVGÜ



Günümüzde insan olmanın

Çok ağır bedeli var

Ya parçası olacaksın alçaklığın

Ya seni parçalarlar



Oysa insan olmak

Çoğalabilmektir başkalarıyla

İnsansın , birinin canı yanarken

Seninde canın yanıyorsa



Bir bombayla canına kıyılan

Çoğalmasını bilen biriydi

Daha az Uğur Mumcu'yduk dün

Daha çok Uğur Mumcu'yuz şimdi

TÜRKİYE, ÜZGÜN YURDUM, GÜZEL YURDUM



Türkiye, üzgün yurdum, güzel yurdum

Boynu bükük ay çiçeği

Şiirin ve aşkın geleceği



Türkiye, üzgün yurdum, güzel yurdum

Dağ rüzgarı, portakal balı

Alçak gönüllü, hünerli, sevdalı



Türkiye, üzgün yurdum, güzel yurdum

Yazgısı kara yazılmış gelin

Kurumuş sütü memelerinin



Türkiye, üzgün yurdum, güzel yurdum

Harlı bir ateş gibi derinde yanan

Haramilerin elinde bulunan



Türkiye, üzgün yurdum, güzel yurdum

Güngörmüş, bilge toprağım

Yunus, Pir Sultan ve Nazım



Türkiye, üzgün yurdum, güzel yurdum

Bozlat, ağıt, halay ve zeybek

Dumanı üstünde ekmek



Türkiye, üzgün yurdum, güzel yurdum

Yüzü kırış kırış anam

Ağlayan narım, gülen ayvam



Türkiye, üzgün yurdum, güzel yurdum

Asmaların üstünde gün ışığı

En güzel geleceğin yakışığı



Türkiye, üzgün yurdum, güzel yurdum

Zinciri altında kımıldayan

Bitecek sanıldığı yerde başlayan

YAZ SONU



Ayvalar ve güneş sarardı

Yıldızlar daha parlak

Ve ay daha soğuk şimdiden

Güz denizi yutkunuyor

Ardısıra yitik bir aşkın

Kıyıya çarpıp geriye çekilirken.

Kağıttan taşan mürekkep gibi

Taşıyor içimden

Özlemi geçmiş yazın.

KIRK YAŞIN EŞİĞİNDE ŞİİR



Küçük heyecanlara paydos

Çünkü rüzgarla aynı yaştayım

Çünkü güneş kardeşim

Bir ırmakla sevişmekteyim



Bana artık dingin olmak

Bana yalınlık yaraşır

İçimde şiirin güzelliği

Yaşamak sevinciyle yarışır



Güzeller güzeli ömrüm

Sana gitgide sevdalanıştayım

Nice emeklerle dokunmuş

Bir ince, bir nazlı nakıştayım



Küçük tasalara, tutkulara paydos

Çünkü evrenle aynı yaştayım

Başsız sonsuz doyumsuz

Bir başdöndürücü akıştayım

ANNEM YOK ARTIK



Annem yok artık. Beni düşünen kalbi yok. Bitti.

Umutsuz olmak istemiyorum.

Umutsuzlugun bir çıkar yol olmadıgını biliyorum.

Annem yok artık, yeryüzü çok gördü onu,

Kalabalığın arasında kuş gibi çırpınan varlığını

Çok gördü

Dalgın yüregini çok gördü

Bizim için çarpan,kaygılarla dolu yüreğini.

Annem yok artık.Bu kesin.Gelinecek bir yere gitmedi.

İşte geldim çocuklar demeyecek

Nasılsın yavrum demeyecek

Sobanın yanında oturup uzatmayacak yorgun ayaklarını,

Sabah kahvaltılarının masası olmayacak artık,

Yine gel demeyecek,

Çıkarken ben kapıdan,çıkıp karanlığa karışırken

Yeni bir dönemi başladı ömrümün,

Annemin olmadığı dönemi,

Onu yüregimin üstüne nasıl bastırmak

İstediğimi bilemeyecek artık.

Gençlik dönemleri birşey anlatmıyor bana,

Aklımda hep son dönemlerinin annemi

Hayatım sürüp gidecek,annem olmadan,

Çocuklarım oldugunda onlara annemi anlatabileceğim

Sadece.

Fotoğraflarına bakacaklar,

Ufarak,biraz mahsunca bir kadın

Küçücük tozlu pabuçlarıyla merdivenleri tırmanıp

Kapımı açıp girmeyecek

Yüreği dopdolu,trafikten insanlardan şaşkın,

Kocasına sıgınan biraz bütün fotograflarında

Hayatım rüzgar gibi akıp geçiyor,

Uğultulu bir rüzgar gibi akıp geçiyor hayatım...

ANNEM YOK ARTIK - 2



Anne diyemeyecegim artık bir başkasına,

Sesimin anneme seslenirkenki tonuyla

Tatil dönüşlerinde annemin ugrayacagım evi yok,

Beni seven birileri olacak mı yine de

Gidip koşulsuz uzanacagım bir yatak,

Saçlarımı okşayacak bir el

Ama ben anneme de bütün bütüne

Bırakamadım kendimi

Saçlarımı okşarken,yorulur şimdi

Bırakır şimdi diye düşünürdüm

Ve çılgınca yaramaz,beyni boş

Denecek kadar yaramaz,

Ve hastalıklı denecek kadar duyarlıklı

Bir çocuktum çocuklugumda

Dizlerine oturdugum birgün,indim utanarak,

Kısa pantolonumdan fırlayan

Ve bana artık büyümüş gelen dizlerimle

Oysa ilkokul ikide ya var ya yoktum daha

O zaman tanıdım sonsuz geniş caddelerini Kars'ın,

Sonsuz geniş göğünü ve o zamanlardan kaldı

Yüregimde sonsuz bir uçurum duygusu

Annem hiçbir zaman bilmedi bunları

Yüreği büyümüş bir çocuktum ben

Gizli gizli ne kadar çok ağladım

Bir gün öleceğini düşünerek onun

Annem yok artık,

Onun yüregindeki ben de yokum,

Yani annemle tanımlanan ben de öldüm onunla

Şimdi,

Yeni bir tanıma alıştırmalıyım kendimi,

Şimdi ,

Ben kendimi düşünmezken bile

Kim düşünür beni...

ANNEM YOK ARTIK - 3



Umutsuz olmamak gerektiğini biliyorum,

Bu acımasız gecede

Yazgı diye birşey yok

İçinde yaşadığımız bu toplum öldürdü annemi

Çarpıntılarla hırpalanan yüreği

Dayanamayıp parçalandı sonunda

Şimdi toprak dolar gözlerine,

Artık istese de kımıldayamaz,

Yokluk esir aldı onu

Bağladı ellerini,kollarını sessizlik,

Çaresiz bile değil artık

Bir çocuk gibi korunmasız,

Karıştı bin yılın ölüsüne

Ama onun umutları

Benim de umutlarım olacak bundan böyle,

Çaresizleri korurken

Annemi de korumuş olacağım biraz

O dilediğince yaşayamadı ömrünü,

Varlığını özgürce geliştiremedi

Ama bütün insanlar,

Varlıklarını özgürce geliştirecekler birgün

Ve annemi hiçbir zaman unutmayacağım

Her ölüm kahramancadır,

Annem hepimizden önce yaşadı

Bu kahramanlığı

Eyy benim yüregim,güç ver bana

Eyy hayat güç ver bana

Anneme yaraşan şiirler söyleyim

Boşuna yaşamış olmasın o,

Sonsuzlaşsın

İçten,pürüzsüz dizelerimle...

ANNEM YOK ARTIK - 4



Nasıl acı duyarsa bir mağara adamı,

Nasıl çıkarsa ölçüsüz haykırışlar gırtlağından

Öyle bağırayım ben de,sonsuzlaşsın yüreğim,

Bütün insanlara sevgiler taşıyacak kadar

Ve öylesine güzelleşsin ki her şey,

Öylesine erisin ki yumuşak bir ışıkta

Öylesine bilgileşeyim,

Öylesine sevgiyle dolsun ki kalbim,

Ölürken annemleşeyim

Biliyorum var olmaz bir daha yok olan şeyler

Umurumda degil

Biçim değiştirdiği maddenin,

Ruh diye birşey de yok

Ama gizli sevgiler bulunup çıkarılırsa

Yüreklerinden insanların

Çıkarılırsa karanlığından unutuşun

Yaşanmış olan şeyler

Ve tek bir insan yüreği gibi çarparsa

Bir günlük insanlık,

Hiçbir şey yok olmamış olacaktır,

Dönüşerek sonsuz,büyük ve

Bütün zamanları birleştiren bir sevgiye...

HEMİNGWAY'İN BİR HİKAYESİNDEN ÇAĞRIŞIMLARLA



Kadın ve adam oturuyorlardı

Uzakta beyaz dağlar vardı

Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni



Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü

Adam düşündü, düşündü, düşündü

Aşkımız bitmesin isterim dedi



Biralar içildi ve başka içkiler

Kadın ve adam kederliydiler

Ne birleşiyor, ne ayrılıyor elleri



Neden, neden sönüp gider bir aşk

Acının silinmez tortusunu bırakarak

Onulmazca inciterek yürekleri



Kadın daha gerçek bir acıyla yaralıydı belki de

Tasalı bir sevecenlikle baktı erkeğine

Gözyaşları içinde gülümsedi



Kadın ve adam oturuyorlardı

Aralarında bir masa vardı

Ve hüznün aşılmaz engelleri

KUŞATMADA



Kuşatma altında vermem gerekiyor

Ömrümü etkileyecek kararları.

Kuytu bahçelerde değil

Sarsak odalarda yaşıyorum aşkı.



En güzel dizeyi buluyorum derken

Bozuyor düşümü bir klakson sesi

Aklımda hayatım üstüne düşünceler

Ve pantolonumdaki yağ lekesi.



Sırıtkan, şırnaşık bir reklam spotu

Ekleniyor sonuna duygulu bir filmin

Sevgi yitiriyor anlamını

Kaypaklaşıyor kin.



Bir çocuk ölüsüyle yan yana

Yaşıyor içimde gülen çocuk.

Katıksız sevinç duymayı

Ve üzülmeyi artık unuttuk.



Gök diye bir şey vardı bir zaman

Sonsuz, engin, mavi

Şimdi sünepe bulutların

Hasta köpekler gibi gezindiği



Ve dalgakıranlarla zincirlenmiş deniz

Gitgide çürüyen bir su olmada artık

Akıtmada zehrini doğaya

İçimizdeki bataklık...



Kuşatma altında vermem gerekiyor

Ömrümü etkileyecek kararları,

Fakat hiçbir sey kurutamayacak

Çorak topraklarda yeşerttiğim aşkı…

PARİSTİ



Paristi, geceydi, gençtim

Koyu simsiyah akıyordu seine

Sarhoştum, ıslaktım, esriktim

Aşktan, şiirden, kederden



Paristi, binbir surat paris

Bir zaman benimde sevgilim olan

Kanatır gibi bir akşamüstü

Öpünce eylül dudaklarımdan



Paristi, hüzünlerden hüzün beğen

Orada ölmek istiyordum

Yazılmamış şiirlerimi

Ardımsıra sürüklüyordum



Paristi, akşamın paris'i

Her gülüş, her söz bir sır küpüydü

Tepeden tırnağa bir kalptim sanki

Özleyitlerle örtülü



Paristi hangi zamanın paris'i

Uçup giden yatamla uçarak

Anıya dönüttü her tey birden

Anıya dönüştü aşk



Paristi, gecenin hüznün paris'i

Yağmurun ve gençliğin

Teşekkürler, esirgediğin

Ve sunduğun her şey için

NE YAĞMUR NE ŞİİRLER



Soruyorum sevgilime

- Darağacından Notlar’ ı okudun mu ?

Bu bizim hayatımız.

Gece doluyor içeri

Yıldızlarıyla.

Üç ilde

Sıkıyönetim var.

"Askeri savcı"

Sözü

Yer alıyor

Günlük bir sözcük olarak

Hayatımızın sözlüğünde.

Aşklar kelepçeli

Güney Amerika’ da.

Kederden

Geberiyorum.

Herkes hayatını anlatıyor.

Deli anneler

Yıkık binalar

Paramparça

Bir gençlik

Yaşadığımız.

Hayatımızın kanadığını görmüyor musun?

- Darağacından notları’ ı okudun mu?

İşkence

Ve umut

Şiiri fışkırtır.

Ruhumun yaralarını saracak

Şafağın sözcüklerini

Arıyorum.

“Kalın devrimci romanların

Sonundaki keder”

Kalın

Devrimci

Bir roman olarak hayatımız.

- Darağacından Notlar’ ı okudun mu?

Sevgilim

Seni

Öpüyorum.

Her gün

Geçtiğim denize

Yabancılaşmasam

Bütün hayatları

Anlatabilsem.

Ölüme karşı

Dururken bir adam

Tek bir mısra halinde

Hayatını

Okuyor.

Çıldırasıya

Boğuntuluyum.

Çıldırasıya

Bir özlem

Günler ve Prag

Ve trenler

Ve alıp beni

Götüren keder.

Günleri zincire

Vuruyorlar.

Aşklar kelepçelidir.

Güney Amerika

Çe Gevara.

Her şeyi bir bir

Anımsıyorum.

Kalın

Devrimci romanları.

Hayat

Dolduruyor beni

Nasıl

Yıkık bir binayı

Gökyüzü doldurursa.

- Darağacından

Notları’ ı okudun mu?

Prag’ da

Bir sevgilim var.

Ve ikinci dünya savaşı

Ve tanklar

Ve ellerim

Sana son kez dokunduğunda

Artık

Senin

Olmayacağını bilmek;

Artık

Olmayacağımız.

Çünkü

Çıkış yok buradan.

Silah sesleri

Bir bahar.

Ey uçuşan

Güvercinleri kalbimin.

Ey bir imkanı

Yaşamak duygusu.

Ey içime

Sindirdiğim sevgin.

Prag’ daki

Sevgilim.

Karlı gecelerde

Anımsarım seni

Yağmurlar altında

Dolaştığımız Litvanya’ yı.

“Kanal” ı

Seyrederken

Bütün Slav

Ve Slavak güzellikleri.

Kalın sesli

Kadınlar.

Ortodoks

Hüznü.

Ve “Tütün” ü

Okurken

Ve Fuçiği.

Kanımızla

Yazılmıştır

Hayatın destanı

Toprakta

Dudaklarımızın

İzi var.

Ve donup kaldığımız

Cephelerde

Buruşuk

Mektuplar

Ve yerlerine

Ulaşmamış.

Savaş

Ve keder

Ve şiirler

Korkunç bir

Aşk özlemi.

İnsanlara

Duyduğum sevgiden

Boğulurcasına

Kalbimi

Çatlatırcasına

İmgeler

Ve trenler boyunca

Taşıdığım.

Şehirlerden

Geçerek

Ve her bir insanın

Bakışlarında

Köyler ve uzak

Duygular.

Sonsuzca seninle

Sevişme özlemi

Ve erkek olduğumun

Bilincinde olarak

Ve idama

Giden bir adamın

Karısına

Bıraktığı

Mektup kadar

Çağdaş ve anlaşılır.

Ekmek kadar

Kederli.

Vaptzarov’un

Şiirleri kadar.

Sevgilim, binlerce kilometreye

Yayılan kalbim

Ve gözyaşlarım

Ve her şeye

Yetişme duygusu.

Bütün romanları

Yutarak

Bütün aşkları

Yaşayarak

Ve çağdaş ve sarsak

Kalbimi

Avutamaz

Ne yağmur…

Ne şiirler…

ŞU YOKSUL, IŞIKSIZ SOKAKLARDAN



Şu yoksul ,ışıksız sokaklardan geçerken akşamüstleri

Elimde yiyecek filesi,evime doğru

Siliniyor sanki zihnimin yorgunluğu

Isıtıyor halkımın ozanı olmak duygusu içimi



Yıpranmış ellerinde bir sokak çiçekçisinin

Bir kırmızı gül gibi

NİCEDİR ÖZLEMİŞİM



Nicedir özlemişim

Bu rüzgarı

Hani Doğu'da eser

Bahar akşamları



Nicedir özlemişim

Bir elma ağacının

Dibine oturmayı



Nicedir özlemişim

Şoseleri,dağları



Nicedir özlemişim

Bir dosta sarılıp

Ağlamayı

İLKBAHAR



Yüzümü bulutlara kaldırıp

Dua eder gibi mırıldanıyorum

Kuşlarla, otlarla yıkanıyorum

Rüzgarla, ilkbaharla



Güneş gözkapaklarımı ısıtıyor

Ah! Güvenilmez ilkbahar güneşi

Rüyada mıyım, gerçek mi bu

Hem var gibiyim, hem yok gibi



Bir güney kentinde, bir kıyı kahvesinde

Başakların sonsuz salınışı

Burada, kendimle başbaşa

Ömrümü böylece tamamlayabilirim



Bir kuşu dilinden hiç öpmedim

Belki bir gün öpebilirim

Belki bir gün rüzgar olurum ben de

Eserim başakların üzerinden

Kalbim bir yaz gününe karışsın isterim

Bir kuş cıvıltısında doğmak için yeniden

TEK BAŞINALIK



Ben tek başına ne yapabilirim

Diye düşündü biri

Ve hiçbirşey yapmamaya karar verdi



Ben tek başına ne yapabilirim

Diye düşündü bir öteki

Ve yalnızlığının kuytuluğuna çekildi



Ben tek başına ne yapabilirim

Diye düşündü bir üçüncü

Ve tek başına düşünmeyi sürdürdü



Ben tek başına ne yapabilirim

Diye düşündü yüzbinler

Ve tek başınalıklarını sürdürdüler



Ben tek başına ne yapabilirim

Diye düşündü milyonlar

Milyonlarcaydılar



Ve tek başınaydılar

Bu arada birileri

Onlar adına

Karar vermekteydi



Tek başına olduklarını sananlar

Topluca ortadan kaldırıldılar....

YAŞADIKLARIMDAN ÖĞRENDİĞİM BİR ŞEY VAR



Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:

Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi

Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten

Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği



İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne

Denize saatlerce bakabilir, bir kuşa, bir çocuğa

Yaşamak yeryüzünde, onunla karışmaktır

Kopmaz kökler salmaktır oraya



Kucakladın mı sımsıkı kucaklayacaksın arkadaşını

Kavgaya tüm kaslarınla, gövdenle, tutkunla gireceksin

Ve uzandın mı bir kez sımsıcak kumlara

Bir kum tanesi gibi, bir yaprak gibi, bir taş gibi dinleneceksin



İnsan bütün güzel müzikleri dinlemeli alabildiğine

Hem de tüm benliği seslerle, ezgilerle dolarcasına



İnsan balıklama dalmalı içine hayatın

Bir kayadan zümrüt bir denize dalarcasına



Uzak ülkeler çekmeli seni, tanımadığın insanlar

Bütün kitapları okumak, bütün hayatları tanımak arzusuyla yanmalısın

Değişmemelisin hiç bir şeyle bir bardak su içmenin mutluluğunu

Fakat ne kadar sevinç varsa yaşamak özlemiyle dolmalısın



Ve kederi de yaşamalısın, namusluca, bütün benliğinle

Çünkü acılar da, sevinçler gibi olgunlaştırır insanı

Kanın karışmalı hayatın büyük dolaşımına

Dolaşmalı damarlarında hayatın sonsuz taze kanı



Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:

Yaşadın mı büyük yaşayacaksın, ırmaklara,göğe,bütün evrene karışırcasına

Çünkü ömür dediğimiz şey, hayata sunulmuş bir armağandır

Ve hayat, sunulmuş bir armağandır insana

SEVGİNİN ÖNÜNDE



Bütün insanları dostun bil, kardeşin bil kızım

Sevincin ürünüdür insan, nefretin değil

Zulmün önünde dimdik tut onurunu

Sevginin önünde eğil kızım

UNUTTUM, NASILDI ANNEMİN YÜZÜ



Unuttum, nasıldı annemin yüzü

Unuttum, sesi nasıldı annemin.

Gece bir örtü olsun anılardan

Kara yüreğime örtüneyim



Unuttum, nasıldı annemin gülüşü

Unuttum nasıldı ağlarken annem.

Yaşam sallasın kollarında beni

Küçücük oğluyum onun ben.



Unuttum, elleri nasıldı annemin

Unuttum gözleri nasıldı bakarken.

Kuru ot kokusu getirsin rüzgar

Yağmur usulcacık yağarken.

SEVGİLİMSİN



Sevgilimsin, kim olduğunu düşünmeye vaktin yok, yapacak işleri düşünmekten

Kalabalığın içinde kalabalıktan biri

Gecenin içinde bir yıldız, yitip gitmiş çocukluk gibi

Sevgilimsin, ak dişlerini öpüyorum, aralarında bir mısra gizli

Dün geceki tamamlanmamış sevişmeden



Sevgilimsin, boğuk aşkım, kanayan gençliğim

Uçuruyorum seni çocukluğuna doğru

Kanatların yorulur, ter içinde kalıyorsun

Gece yanıbaşımda bağırarak uyanıyorsun

Her sabah el sallıyorum metalle karışmana



Sevgilimsin, arasıra bir kağıt koyup erteliyoruz aşkı

Otobüslerde ve trende kaçamak yaşanan

Ve bedenlerimiz kana kana kanayamadan yan yana

YENİDEN HÜZÜNLE



İşte yine can sıkıntısı

bana bir şiir yazdıracak.

Tırnaklarım uzamış,

İçimde yaralı bir aşk.



İçimde yaralı bir aşk

ve birkaç piyes ölüsü,

birkaç gözyaşı kırıntısı,

intihar gelgiti birkaç.



Sırtüstü uzandım dünyaya,

odamın ampülüne bakıyordum,

ampulün bağlı olduğu borunun

tavanda kıvrılışına.



Tavanda kıvrılışına

birkaç damla gözyaşının

birkaç damla tentürdiyot,

kalbim ağrıyordu, bir yaz-

günü düştüm sokaklara,

karanlık sokaklara düştüm,

bir yaz gecesiydi galiba,

ürpererek indikçe bayırlardan,

kimsesiz ve boş alanlara,

çaresiz, bomboş bir cesettim,

bir suyla dolu bir kova

olarak kalmışım dünyada.

Herkes kim bilir nerdedir-

şimdi? sevgilim...Kim bilir-

nerdesin?

Kalbim -ki bir gün durur-

var mıydı acaba?

Ölümü ve tuzlu

fıstıkları unutmadım,

bayat tuzlu fıstıkları.

Sarhoşlar kusardı bir de

ben varken orda. Dünya'da.

1965 yılında.

Bir savaş ve hüzün korkusuyla

kahvelere dolardı insanlar

Sevgilim! Sevgilim!

"Kanayan yerim benim"

çürük yumurta, bayat pastırma

ve

bamya yenilen bir lokantada

mareşal fevzi çakmak, koca yusuf

dünya güzeli fatma

dostumdular.

Ben o şehirde yalnızdım

bunu kimseler bilemez

gidip gidip rıhtıma

dururdum.

Kör bir dilenci vardı, o da-

dostumdu, beni-

evlendirmek isterdi kızıyla.

Ben içimde bir acıyla

boyna bir resim yapardım.

Sarı kurdeleli kızlara-

hikayeler anlatırdım hatta

uzak dünyalar ve

albert aynştayn hakkında.

Onlar

uzun uzun susarlardı.

Güzelim kızlari Hürriyet-

gaztesi okurlardı

Ses ve Hafta.



Her şey o kadar birbirinin

aynıydı, hayat-

akıp gidiyordu sıkıntıyla.

Domino taşlarına ve

bir nehrin akışına benzeyen

cesur ve genç hayat. Akıp giden.

Kitapçı vitrinlerini

ve

alanları hızla eskiten-

hayat, bazen-

beni heyecanlandırırdı.

Yağmurlu, ıhlamur ağaçlı bir yolda

kocaman, eflatun, bir güneş

tıkanırdı gırtlağıma

onu karnıma sokardım.

Güneşi, göğsüme ve karnıma.

Akşam-

beni bulurdu bir koyda.

Kırlara doğru

koşardım bir bağırtıyla.

Az önce ıslanmış kırlara,

serin ve bereketli,

her zaman bağışlayan,

o taze, ve hüzün-

anası kırlara...



Sevgilim! Sevgilim

Gece-

yürüyor,

Dünya-

yürüyor ordularla.

Kitaplarla ve matbaacı-

çıraklarıyla. İçimde-

bir dağ çeşmesi akıyor...

Sabah oldu oluyor anında-

eski, külüstür, kömür-

yüklü sarı bir kamyonla

yanında durmuştuk, orman-

battaniyeliydi hala.

Bir hastane odasında-

sabaha karşı, yaralı-

bir onbaşı gibi uyuyordu.

Sabaha-

karşı bir hastane odasında-

aklıma çanlar geliyor.

Bir adam-

kesik çocuk başları satıyor.

Yeniden

hüzünle başlıyorum bir

romana...

MELANKOLİ



Ey sokaklarında yıllarca avare dolaştığım

İçinde ilk aşkımı yaşadığım küçük şehir.

Umutsuz akşamlarımda sesini duyduğum lir

Sihrinde ilk acıyı tattığım .



Ey sarhoş akşamlarımın biricik tesellisi

İlk şiirlerimdeki biricik dert ortağım fener

Soğuk kış geceleri ısındığım kalorifer

Gitgide uzaklaşan tren sesi .



ey en masum arzularımı gizleyen oda

Yıldızlarla dost eden küçük pencere

Her akşam gönlümün dilediği yere

Götüren sihirli araba .



Ey en içli en yanık türkülerimi duymayan

rüzgarı saçlarımı dağıtan sokak

Ve ey saçı ak gönlü ak

Anneciğim pencerede ağlayan .



Ah biliyorum güç gelecek sizlere

Ama artık gitmek geliyor içimden

Bir sabah masmavi bir bulutun peşinden

Dönüşü olmayan yerlere...