Ataol Behramoğlu Hayatı Ve Eserleri

Ataol Behramoğlu'nun Hayatı (1942 - )


Günümüz şairlerinden Ataol Behramoğlu.

Çatalca'da
doğdu, Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Rus Dili ve
Edebiyatı Bölümü'nü bitirdi. İstanbul şehir Tiyatroları'nda dramaturg
olarak görev aldı. Bir süre İngiltere, Fransa ve Sovyetler Birliği’nde
yaşadı.

İlk şiiri 1960 yılında Varlık dergisinde yayımlandı.
şiir ve edebiyatta bir ekol yaratmak amacıyla önce Yeni Gerçek adlı
edebiyat dergisini, ardından ismet Özel ile birlikte Halkın Dostları
dergisini kurdu. Daha sonra kardeşi Nihat Behram ile Militan adlı sanat
dergisini çıkardı.

Bu dergilerde birçok yazar ve şairin tanıtılmasına önayak oldu.

Asya
Afrika Yazarlar Birliği Lotus Ödülü'nü 1981 yılında kazandı. Son yüzyıl
Büyük Türk şiiri Antolojisi’ni (1988) hazırladı. Rus edebiyatından
birçok eseri Türkçe’ye kazandırdı.

ESERLERİ:

Bir Ermeni
General (1965), Bir Gün Mutlaka (1970), Yolculuk, Özlem, Cesaret ve
Kavga Şiirleri (1974), Ne Yağmur Ne Şiirler (1960), Kuşatmada (1978),
Mustafa Suphi Destanı (1979), Dörtlükler (1980, ilavelerle yeniden
basım 1983), Şiirler (1959-1982), İyi bir Yurttaş Aranıyor (1983),
Kızıma Mektuplar (1987), Eski Nisan (1987), Türkiye Üzgün Yurdum, Güzel
Yurdum (1985), Bebeklerin Ulusu Yok (1988), Sevgilimsin (1993).

Düzyazı Kitapları:

Yaşayan
Bir Şiir (1986), iki Ateş Arasında (1989), Melankolik Gözyaşları
(1990), Nazım’a Bir Güz Çelengi (1990), Şiirin Dili-Ana Dil (1995).

Antolojileri:

Son Yüzyıl Büyük Türk Şiiri Antolojisi (1988), Dünya Şiiri Antolojisi (1997).

Çocuk Kitabı:

Yiğitler Yiğidi ve Uçan At Masalı (1990).

Diğer Kitapları:

Aziz
Nesin’li Fotoğraflar (1995), Başka Gökler Altında (1996), Kardeş
Türküler (1981), Lozan (1992), Genç Bir Şairden Genç Bir Şaire
Mektuplar (1995), Şiirin Kanadında Mektuplar (1997).

BEYAZ, İPEK GİBİ YAĞDI KAR



Beyaz, ipek gibi yağdı kar

Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde

Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri

Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak

Şarkılar çaldı odalarda

Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm

Düşmanlarımız dışında

Düşmanlarımız çünkü

Sevgiyi yok ettikleri için

Düşmanımız oldular-

Beyaz ipek gibi yağdı kar

Bir kız kardan hafif yüreğiyle

Geçip gitti güvercinleri anımsatarak.

Uzaktaki şehir

Uykuya dalmıştır şimdi.

Düşündüm bir bir

Kardeşlerimin ne yaptıklarını

Nihat

Uyumuyor olmalı.

-Nefis bir şarkı

Söylüyor yandaki odadaki kız

Bir Rus

Halk şarkısı.

Ve şimdi koroyla

Başladılar-

Nihat düşünüyordur

Karanlıkta.

-Sanırım

Bir saatten sonra

Hapishanede

Dışardan söndürüyorlar ışıkları-

Beyaz ipek gibi yağdı kar

Bir kız kelebek adımlarıyla

Geçip gitti karın üzerinden.

İnsanlar kendi şarkılarını

Kendi hayallerini taşıyorlar.

Çağdaş şarkılar

Gerekli onlara

Hem Hayatlarının

Derinliklerinden söz eden

Gerçekleştirilmiş

Gerçekleştirilmemiş duygularından,

Hem

Kavgayı ateşleyen

Somut

Anlaşılır

Akıllı şarkılar.

Beyaz, ipek gibi yağdı kar

Acılarla dolu bu dünyaya.

İnsafsızlık

Vahşet

Hala güçlü

Ve hala iktidarda.

İnsanlar

Ölüyorlar.

Gepgenç

Sımsıcak

Ölüyorlar

Sanki

Ölmüyorlarmış gibi.

Bir yandan sürüp gidiyor-

Hayat;

Bir yanda tel örgüler

Parmaklıklar.

Beyaz, ipek gibi yağdı kar

Yağdı kirpiklerine bir kızın

Yağdı mavi bir nehre

Saçlarıma yağdı

Otobüslere

Ağaçlara

Evlere.

İçimden okşadım onu.

Kelebek adımlarını

Yanımdan geçen kızın.

Herhangi bir kız

Hayalleri olan.

İstedim ki

Daha güzel

Olsun şu dünya.

İstedim ki

Beyaz

İpek gibi yağan karın altında

Bitsin artık

Bu sürüp giden alçaklıklar.

Bir bebek

Ölüm tehdidi altında yaşamasın

Beşiğinde.

Ve paramparça olmasın

Sımsıcak

Capcanlı

Yaşayıp giderken insanlar.

Bırakın, beyaz

İpek gibi yağan karın altında

Hayallerimiz olsun.

Yaşayalım

Özgür

Güzel

Düşünceli.

Anlatalım

Düşündüklerimizi birbirimize.

Sevinç egemen olsun her yerde

İnsanca

Bir kaygı.

Beyaz, ipek gibi yağdı kar.

Yağsın.

Dünya daha güzel olacak

İnanıyorum buna.

Bir insan kalbinin güzelliğine

Çocukluğuna

Sonsuz cesaretine, olanaklılığına

İnandığım kadar.

AŞK İKİ KİŞİLİKTİR



Değişir yönü rüzgarın

Solar ansızın yapraklar;

Şaşırır yolunu denizde gemi

Boşuna bir liman arar;

Gülüşü bir yabancının

Çalmıştır senden sevdiğini;

İçinde biriken zehir

Sadece kendini öldürecektir;

Ölümdür yaşanan tek başına,

Aşk, iki kişiliktir.



Bir anı bile kalmamıştır

Geceler boyu sevişmelerden

Binlerce yıl uzaktadır

Binlerce kez dokunduğun ten;

Yazabileceğin şiirler

Çoktan yazılıp bitmiştir;

Ölümdür yaşanan tek başına.

Aşk, iki kişiliktir



Avutmaz olur artık

Seni bildiğin şarkılar;

Boşanır keder zincirlerinden

Sular tersin tersin akar;

Bir hançer gibi çeksen de sevgini

Onu ancak öldürmeye yarar:

Uçarı kuşu sevdanın

Alıp başını gitmiştir;

Ölümdür yaşanan tek başına.

Aşk, iki kişiliktir.



Yitik bir ezgisin sadece

Tüketilmiş ve düşmüş gözden;

Düşlerinde bir çocuk hıçkırır

Gece camlara sürtünürken;

Çünkü hiç bir kelebek

Tek başına yaşamaz sevdasını,

Severken hiç bir böcek

Hiç bir kuş yalnız değildir;

Ölümdür yaşanan tek başına,

Aşk, iki kişiliktir.

BEN ÖLÜRSEM AKŞAMÜSTÜ ÖLÜRÜM



Ben ölürsem akşamüstü ölürüm

Şehre simsiyah bir kar yağar

Yollar kalbimle örtülür

Parmaklarımın arasından

Gecenin geldiğini görürüm



Ben ölürsem akşamüstü ölürüm

Çocuklar sinemaya gider

Yüzümü bir çiçeğe gömüp

Ağlamak gibi isterim

Derinden bir tren geçer



Ben ölürsem akşamüstü ölürüm

Alıp başımı gitmek isterim

Bir akşam bir kente girerim

Kayısı ağaçları arasından

Gidip denize bakarım

Bir tiyatro seyrederim



Ben ölürsem akşamüstü ölürüm

Uzaktan bir bulut geçer

Karanlık bir çocukluk bulutu

Gerçeküstücü bir ressam

Dünyayı değiştirmeye başlar

Kuş sesleri, haykırışlar

Denizin ve kırların

Rengi birbirine karışır



Sana bir şiir getiririm

Sözler rüyamdan fışkırır

Dünya bölümlere ayrılır

Birinde bir pazar sabahı

Birinde bir gökyüzü

Birinde sararmış yapraklar

Birinde bir adam

Her şeye yeniden başlar

BELLUM OMNIUM CANTRA OMNES



"İnsan insanın

Kurdudur" diyor

Bir düşünür

Ve ekliyor:

"Bellum omnium cantra omnes"

Yani

Yatkındır savaşa

Birbiriyle herkes...



Şu sonuç çıkar

Bu saptamadan:

Doğası gereği

Savaşçıdır insan...



Doğruluk payı

Var mı bu görüşte?

Yanlışlık var mı?

Varsa nerde?...



İnsan insanın

Kurduydu belki

Gerçek kurttan

Yokken farkı...



Onu kurttan

Ayıran özellik

Akıl olmalı

Ve üretkenlik



Ürününü

Emeğinin

Alırsan, sevinçle

Dolar yüreğin



Ve hele ortak bir

Yaratıysa bu

Daha da büyür

Mutluluğu



Oturursun

Aynı sofraya

Emektaş olmanın

Mutluluğuyla



Şimdi sormak

Gerekir yeniden

İnsan insanın kurdu mu gerçekten?



İnsan insanın

Kurduydu belki

Gerçekten kurttan

Yokken farkı



Ama gelişen

Bir şey var onda

Sevgiye, iyiye

Doğruluğa



Yaratırken

Emeğiyle

Yaratır çünkü

Kendini de...



Soruyu yeniden

Ve şöyle sormalı:

Sevgiye, iyiye

Barışa kim karşı?



Emeğinin

Hakkını alan

Ne çıkar umar

Savaştan?



Dünyayı ortakça

Kardeşçe üreten

Ne yarar umar

Kötülükten?



Şimdi değiştirip

Bu kavramları

Yeniden ve şöyle

Söylemek olası:



Emekçi insan var, barıştan yana

Dünyayı kardeşçe yaratan, üreten..

Ve kurtlar - savaşta çıkarları...

Vurarak, kırarak, ezerek sömüren...

BEBEKLERİN ULUSU YOK



İlk kez yurdumdan uzakta yaşadım bu duyguyu

Bebeklerin ulusu yok

Başlarını tutuşları aynı

Bakarken gözlerinde aynı merak

Ağlarken aynı seslerin tonu



Bebekler çiçeği insanlığımızın

Güllerin en hası, en goncası

Sarışın bir ışık parçası kimi

Kimi kapkara üzüm tanesi



Babalar çıkarmayın onları akıldan

Analar koruyun bebeklerinizi

Susturun susturun söyletmeyin

Savaştan yıkımdan söz ederse biri



Bırakalım sevdayla büyüsünler

Serpilip gelişsinler fidan gibi

Senin benim hiç kimsenin değil

Bütün bir yeryüzünündür onlar

Bütün insanlığın gözbebeği



lk kez yurdumdan uzakta yaşadım bu duyguyu

Bebeklerin ulusu yok

Bebekler, çiçeği insanlığımızın

Ve geleceğimizin biricik umudu...

BAHAR ŞİİRİ



Bu sabah mutluluğa aç pencereni

Bir güzel arın dünkü kederinden

Bahar geldi bahar geldi güneşin doğduğu yerden

Çocuğum uzat ellerini



Şu güzelim bulut gözlü buzağıyı

Duy böyle koşturan sevinci

Dinle nasıl telaş telaş çarpıyor

Toprak ananın kalbi



Şöyle yanıbaşıma çimenlere uzan

Kulak ver gümbürtüsüne dünyanın

Baharın gençliğin ve aşkın

Türküsünü söyliyelim bir ağızdan

O KADAR GÜZEL BİR YÜZDÜ Kİ..



O kadar güzel bir yüzdü ki

Gelip geçici olamazdı

Ya da bir resimdi çizilmiş yastığıma





Onunla hep

Bir uçurum kıyısında gibi seviştik

Kanatlanıp

Birbirimizin uçurumuna





Sevişmek bir şiir

Bir uçurum dengesidir

Yer çekiminin

Ve akıl çekiminin dışında

NE ANLATIR YUNAN ŞARKILARI



Ne anlatır Yunan şarkıları

Geceye dair, aşka dair

Ne anlatır Yunan şarkıları

Hayatımıza dair



Ne anlatır Yunan şarkıları

İnsanı tepeden tırnağa saran bu hüzünle

Sanki hep anlatılmayan bir şey kalmıştır

İçimizi ne kadar döksek de



Ne anlatır Yunan şarkıları

Biten bir aşk mı, başlayan bir aşk mı

Bir kız mı, yüzünü hiç görmeyeceğimiz

Çayırlarına hiç uzanamayacağımız kırlar mı



Ne anlatır Yunan şarkıları

Bu sürekli, bu yumuşak ısrarla

Ne anlatır Yunan şarkıları

Yüreğimize işleyen tempolarla



Ne anlatır Yunan şarkıları

Sonsuzluğa güzelliğe, sonsuz barışa dair

Acılarla dolsak da ne kadar

Sımsıcak yaşamaya dair



Ne anlatır Yunan şarkıları

Bir gün birleşeceğini mi bütün şarkıların

Ne anlatır Yunan şarkıları

Bu kadar uzak...ve bu kadar yakın

TOPRAĞA DÜŞEN



Ona "Haydi

Savaşa dediler

Başkaca birşey

Söylemediler



Aldılar köyünden

Davulla zurnayla

Geride üç çocuk

Bir eş ve bir ana



Eline bir silah

Tutuşturdular

Ve karşılaştı

Düşman ordular



Vurulup düştü

İlk çatışmada

Göğsünde bir oyuk

Üç delik alnında



"Ey bu topraklar için

Toprağa düşen"

Bir karış toprağın

Var mıydı yaşarken

PARKTA RASTLADIĞIM ADAM



Parkta rastladığım adamın

Bir kolu kesikti bileğinden

Çiftçiymiş

Tekirdağ' ın köylüklerinden



Bir kızı veremden ölmüş

Bu şehri İstanbul' da

Karısı tutturmuş:

Kızımın mezarı nerde ben orda



Satmış savmış ihtiyarcık

Varını yoğunu

Feriköy' de bir evceğize

Sokmuşlar başcağızlarını



İkinci kız desen

Kibarca: Akıl hastası

Anaya babaya

Vermez bir rahat yüzü



Oğlanlardan büyüğü

Dört çocuklu bir şoför

Küçük oğlan

Bir tamirhanede ömür çürütür



Fayda yok anlayacağın

Ne oğlanlardan, ne kızlardan

Bir fabrikada iş bulmuş

Kaçak işçi çalıştıran



Kırk yılın köylüsü

Ne yapsın işçi olursa

Daha yılı dolmadan

Kaptırıvermiş elini çarka



Gerisi bilinen hikaye

Patrondan imdat görmez

Evde karı ağlar

Deli kız vermez rahat



Kendisine rastladığımda

Düşünüp duruyordu bir kanepede

Ben sordum o anlattı

Güzelim Tekirdağ şivesiyle...

YIKILMA SAKIN



Kötü şey uzakta olmak

Dostlarından, sevdiğin kadından

Yasaklanmak bütün yaşantılara

Seni tamamlayan, arındıran

Kapatıldığın dört duvar arasında

Sağlıklı, genç bir adam olarak



Neler gelmez ki insanın aklına

Sevinçli, özgür günlere dair

Kalmıştır yüzlerce yıl uzakta

Onunla ilk kez öpüştüğün şehir

Acı, zehir zemberek bir hüzün

Kalbinden gırtlağına doğru yükselir



Görüyorsun işte küçük adamları

Köhnemiş silahlarıyla saldıran sana

Kimi tutsak düşmüş kendi dünyasına

Kimisi düpedüz halk düşmanı

Diren öyleyse, diren, yılma

Yürüt daha bir inatla kavganı



Babeuf'u hatırla, Nazım Hikmet'i

Bir umut ateşi gibi parlayan zindanlarda

Hatırla Danko'nun tutuşan kalbini

Karanlıkları yırtmak arzusuyla

Ve faşizme karşı, zulme, zorbalığa

Düşün acılar içinde vuruşan kardeşleri



Elbette vardır bir diyeceği, bir haberi

Bir kaçağa çay sunan kurt kadınlarının

Dağlar dilsizdir yalçındır

Ama gün gelir bir diyeceği olur onların da

Ve dağlar, ıssız tarlalar başladı mı konuşmaya

Susmazlar bir daha, söz artık onlarındır



Kötü şey uzakta olmak

Dostlarından, sevdiğin kadından

Yasaklanmak bütün yaşantılara

Seni tamamlayan, arındıran

Ama bir devrimciyi haklı kılan

Biraz da acılardır unutma



Yıkılma sakın geçerken günler

Yaralayarak gençliğini

Onurlu, güzel geleceklerin

Biziz habercileri düşün ki

Ve halkın bağrında bir inci gibi

Büyüyüp gelişmektedir zafer.

SANA SESLENMEK İÇİN



Gece sessizce başlıyor ve ırmağın-

Öte yakasına geçiyor atlılar.

Bir papatyanın acısını dinliyorum.

Gökyüzü gitgide genişliyor.

Islak yaprakların derin yeşilliği

Islak dağların uyandırdığı keder.

Kendime bir demet çiçek topluyorum

Öğretmenimin iliklediği göğsüm

Ne kadar genç

Ağzımda taptaze bir tütün kokusu

Ve taze ceviz kabuklarının kararttığı parmaklarımda

Bir ağız mızıkası.

Öğrendiğim ilk şarkılar

Yollar yollar yollar boyunca

Söylediğim ilk şarkılar

Sevgilim olan bütün kızlar

Siyah önlükleri ve

Kaçamak bakışlarıyla geçip gittiler

İlk fotoğraflarımdaki yakışıklı saçım...

Ey akşam, ey bir aşkın

Başlaması ve bitmesi

Ey turuncu akşam, bütün akşamların akşamı

Ey mor akşam, dudaklarım gibi moraran.

Gece evleri sardığında

Ve bahçeleri

Işıklar içinde kaçıp giden

Bir tavşan gibi yalnızım.

Yolun iki yanında kalan

Karanlık dağların ötesinde

Neler olup biter

Ve girdiğimiz uykulu kasabada

Lokantadaki uykulu cocuk

Olgun ışıklı lokantada

Olgun patatesler.

Bir adamın

Doğması ve ölmesi

Ve bazı işlemeler yapması hayatında

Bazı bağlardan

Üzüm toplaması

Bazı sinemalara gitmesi

Bazı kızları sevmesi

Ve ölesiye yalnızlık çekmesi

Bazı şehirlerde.

Ey akşam, turuncu ve mor akşam

Ey gökyüzü, ey benim

Gittikçe esmerleşen kalbim.

Şimdi beyaz bir kızın

Yanında olabilmek için

Bazı çılgınlıklar yapabilirim

Onu boynundan öpsem ve onunla

Dönyada olup bitenleri konuşsak

İngiliz birahanelerinde

Damalı kasketleri

Ve şaşılacak kadar yorgun yüzleriyle

Ve bütün emekçiler gibi

Çocuksu gözleri

Partal elleriyle oturan

İşçilerden konuşsak

Zencilerden konuşsak sonra

Gülünce bütün yüzleriyle gülen

Yakışıklı ve hazin

Zencilerden.

Gece dünyanın her yerinde

Geliyor ve her yerde

Aynı duygu uyanıyor kalbimizde.

Sen şimdi

Duvarına bir şiirimi asmışındır

Uyuyorsundur

Belki düşünüyorsundur

Sonuncu kattaki odandan

Yıldızlara bakarak.

Ve yıldızlar her zaman

Eski ve tanıdıktır.

Özellikle bir tren penceresinden bakıldığında.

İçimiz nedensiz bir hüzünle dolduğunda

Sırtüstü uzanıp toprağa

Baktığımız yıldızlar.

Bir harman yerinde ya da.

Düz bir damda.

Uzaktan

Bütün kürtçe türküler gibi

Yanık bir türkü gelirken

Sıcaktan bunalırken

Evler ve yollar;

Ve yaşlı kadınlar

Uyuklar gibi büzülüp minderlerine

Düşünürlerken eskisini

Olağanüstü günlerini

Gece sesizce başlıyor ve ırmağın

Öte yakasına geçiyor atlılar

Çalıların hışırtısını dinliyorum.

Sana seslenmek için

Yeni şiirler tasarlıyorum..

SENİ ELİNDEN TUTMUŞTUM



Seni elinden tutmuştum --- yaz geçiyordu

Yaz geçiyordu, biz geçiyorduk

Yazı elinden tutmuştuk



Birazdan geleceksin, bakışacağız

Bakışacağız, hem var hem yok gibi

Hem var hem yok gibi öpüşeceğiz



Aramızda söylenmemiş sözlerin uzaklığı

Aramızda yaşanmamış şeylerin uzaklığı

Yakın ayrılıkların sezgisi tenimizde



Hayat geçiyor biz geçiyorduk

Bir denizin üzgün kıyısında

Güz bir hastalık gibi ilerliyordu



Olgun ışığıyla güz

Ve biz yaklaşan ayrılıkların önünde

Kış duygularına bürünmüşüz



Dışardan ağlayışı geliyor çocuğumuzun

GECE VAKTİ KİMDİR KAPIYI ÇALIP GELEN



Gece vakti kimdir kapıyı çalıp gelen

Yitirdiğim bir mutluluk mu

Habercisi mi gelecekteki bir mutluluğun



Gece vakti kimdir kapıyı çalıp gelen

İçimde bağıran acılar mı

Serseri, başıboş bir rüzgar mı



Gece vakti kimdir kapıyı çalıp gelen

Ansızın çıkıp gelen bahar mı



Gece vakti kimdir kapıyı çalıp gelen

Yüreğim mi,damarlarimda hışırdayan kan mı



Bağırarak bu kansız evlerin suratına

Bağırarak bu kansız sokakların suratına

Bağırarak bu kansız insanların suratına

Bağırarak yüreğimdeki kanı



Gece vakti kimdir kapıyı çalıp gelen

BU AŞK BURADA BİTER



Bu aşk burada biter ve ben çekip giderim

Yüreğimde bir çocuk cebimde bir revolver

Bu aşk burada biter iyi günler sevgilim

Ve ben çekip giderim bir nehir akıp gider



Bir hatıradır şimdi dalgın uyuyan şehir

Solarken albümlerde çocuklar ve askerler

Yüzün bir kır çeçeği gibi usulca söner

Uyku ve unutkanlık gittikçe derinleşir



Yan yana uzanırdık ve ıslaktı çimenler

Ne kadar güzeldin sen! nasıl eşsiz bir yazdı!

Bunu anlattılar hep, yani yiten bir aşkı

Geçerek bu dünyadan bütün ölü şairler



Bu aşk burada biter ve ben çekip giderim

Yüreğimde bir çocuk cebimde bir revolver

Bu aşk burada biter iyi günler sevgilim

Ve ben çekip giderim bir nehir akıp gider

BİR KADINI BEKLEMEK



Bir kadının bana gelecek olması, bir rüzgarı geçerek

Bir şarkıyı geçerek, saçlarının uçuşunda

Bir kadının bana gelecek olması, bir ömür geçecek



Aşkın buruk tadında, buluşması iki yalnızlığın

Bir akşamı geçecek



Belki de dağılan sesleri hüznün ve akşamın

belki de

Bir kadını geçecek



Bir kadını bekliyorum

Eteklerini ve saçlarını uçurarak gelecek

BENİ BİR YAZA GÖMDÜLERDİ BİR ZAMAN



Beni bir yaza gömdülerdi bir zaman

Her yer olabilecek bir kuytulukta

Bir kadın vardı bir balkonda

Sesinde yaralı bir gül olan



Hayat ve mevsimler aynı şeydi

Uyku kadar derin bir suda boğulurken

İlkbahar kekeleyerek geldi

Kırık çocuk gülüşlerinden



Deniz oracıktaydı ve buğusu

Eriyorken havada sesler

Herşeyin bir büyü oluşturduğu

Gizemli kokular ve gülüşler



Beni bir yaza gömdülerdi bir zaman

Annem olan bir sessizlikte

Belki de onun kalbidir açan

Derin bir gülün içinde

EYLÜL SABAHININ SERİNLİĞİ



eylül sabahının serinliğini

Yaprakların serinliğini

Ciğerlerime dolduruyorum



Sessizlik ve serinlik

Birleşiyor

Yıkanmış güvercinler

Ve çok uzakta bir tren sesi



Her zaman yeniden başlamak duygusu

Doğuyor içimde

Her uyanışımda



Düşmanlarımı bağışlıyorum

Daha çok seviyorum dostlarımı

Her uyanışımda



Eylül sabahının serinliğini

Yaprakların serinliğini

Yüreğime dolduruyorum

BU YANGIN YERİNDE



Yaşamak bu yangın yerinde

Her gün yeniden ölerek



Zalimin elinde tutsak

Cahile kurban olarak



Yalanla kirli havada

Güçlükle soluk alarak



Savunmak gerçeği, çoğu kez

Yalnızlığını bilerek



Korkağı, döneği, suskunu

Görüp de öfkeyle dolarak



Toplanıyor ölü arkadaşlar

Her biri bir yerden gelerek



Kiminin boynunda ilmeği

Kimi kanını silerek



Kucaklıyor beni Metin Altıok

"Aldırma" diyor gülerek



"Yaşamak görevdir bu yangın yerinde

Yaşamak, insan kalarak"

BİR SABAH TANIDIK BİR ŞEHRE GİRERKEN



Bir sabah tanıdık bir şehre girerken

Sıcak ve dost şeyler düşünür insan

Tanıdık bir yatak bekler sizi

Bir çocuk yüzü gülümser anılardan



Dost şehirler, sevgili, anne şehirler

Nice anılar, nice mutluluklar yaşadım her birinizde

Delikanlı bir sevinçle sokaklarınızdan geçtiğim oldu

Kederli günlerim oldu aklımı yitiresiye



Sonsuz kareli bir film gibi

Yaşamım geçiyor belleğimden

Tekrar etmek duygusu

Her şeyi yeniden, yeniden...



Bir sabah tanıdık bir şehre girerken

Hüzünlü, tuhaf şeyler düşünür insan

Sadece o şehrin değil

Kendisinin de değiştiği duygusundan...

AĞUSTOS KONUĞU



Odama bir an giren uçucu bir böcek

-Arıdan irice, kanatları renkli-

Dolaştı bir süre, vızıldamadan.

Sonra bulup yolunu pencerenin

Çıkıp gitti



Bir öykü çeviriyordum Çehov'dan

Masamda bira bardağı

-Odam, kitaplarım,olağan dünyam-

Tül perdede ağustos ışınları



Tanık oldu yaşamıma

Bu uçucu böcek, sadece bir an

Çıkıp gitti sonra

Tıpkı yaşamıma bir an katılan

Sonra yitip giden bir sevgili gibi

BİR ŞEHİT KIZINA



Güzelim, sevdiğim, çocuğum, gülüm

Bir şehit kızısın sen.

Acılı, buruk bir türkü gibisin

Bu acımasız günlerin içinden



Tuhaf bir sıkıntıyla daralır şimdi

Küçücük, kuş kanadı yüreğin:

'Babam nerede, niye gelmiyor

Babama küstüm ben anneciğim...'



Baban artık hiç olmayacak yavrum

Sana çocuğum diyemeyecek bir daha

Güçlü, baba kucağının sıcaklığını

Duyamayacaksın minik vücudunda



Baban yiğit bir oğluydu halkının

Onun için öldürdüler

Sana halkımızdan armağan olsun

Getirdiğim kırmızı güller



Yıllar geçecek, alışacaksın

Bir ince sızı kalacak ondan,

Senin gözlerin gibi ışıltılı

Çiçekler fışkıracak babanın mezarından



Ve tıpkı serpilen bir çiçek gibi

Gelişip ışırken bilincin gitgide

Babanı yeniden kavrayacaksın

Baban yeniden doğacak seninle



Güzelim, sevdiğim, çocuğum, gülüm

Bir şehit kızısın sen

Acılı, buruk bir türkü gibisin

Bu acımasız günlerin içinden

BİR ERMENİ GENERAL



Usanıp sevişmekten bir ermeni general

Atıvermiş kendini senmişel kulesinden

Bir çocuk ki öperken uzanır annesinden

O çocuğu boynundan asıvermeli derhal



Çünkü sığmıyor çocuk koskocaman adama

Çünkü tuhaftır biraz, çocuk olmak eskiden

Sahi, civcivler vardı-bazen anlatır annem

Ne güzel bükermişim boyunlarını ama



Ve ben o dar büyücü -upuzun kara şapkam

Yeniden doğururken alışkın bir tavşanı

Kendime iğretiyim-yani bir kasabalı



Yani her direnişi çağda kızla sonlanan

En yeni senaryoda en eski esas oğlan

Bir ermeni general -yakası madalyalı

HÜZÜNLÜ PAZAR



Hüzünlü pazar, beyaz meleklerin ilahiler söylediği

Aşkın güzelce yıkandığı, sımsıkı kefenlendiği



Yaz geçmiş, gelip çatmış bağbozumu vakti

Genç kızların mutluluğu bir mevsim daha ertelediği



Hüzünlü pazar, geçmiş pazarların anısıyla kavuniçi

Çocukların hep kursaklarında kalan sevinci