Ataol Behramoğlu Hayatı Ve Eserleri

ON AYRILIK ŞİİRİ - 2



Sadece ikimize değil

Bütün hayata üzgünüm

Fotoğraflarda

Bir gece hatırası



Öylesine yalnızım ki

Sanki yokum

Eriyor eski ben

Ve yeni biri olamıyorum



Keder sokulgan adımlarıyla

Gelip kıvrılıyor yüreğime

Hayat sakin

Şafakta evler gibi



Sanki hiç bir şey olmadı

İkimiz yokuz sadece

Biz olan ikimiz yokuz

Deniz hep orada

Ve ağaçlar aynı düşlerinde

ON AYRILIK ŞİİRİ 4



Başka biri olacaksın istemesen de

Tenine başka bir ten dokunduğunda

Gövden buluştuğunda başka bir gövdeyle

Başka bir nefesle karıştğında nefesin



Başka biri olacaksın istemesen de

Gece uykunda ya da gün ortasında

İrkileceksin apansız bir duyguyla

Bir uçurum kıyısında sendelemiş gibi



Başka biri olacaksın istemesen de

Bakışlarımın izini taşıyan giysilerin

Tüketecek ömürlerini birer birer

Değişecek yeri bir dolabın,pencerede bir çiçeğin



Başka biri olacaksın istemesen de

Dudaklarında benden sonraki bir çizgi

Tanımadığım bir ton gülüşünde

Ve artık beni unutmaya başlayan gözlerin



Sonra,sonra başka birisin

ON AYRILIK ŞİİRİ 6



Geçmiş zaman

Anımsanıyorsa,şimdidir;

Koparılıp atılır ya da

Bir yaprak gibi bir defterden



Koparılıp atılan

Çırpınan bir yürek olabilir,

Ya da bir yaz gecesi,

Yıldızları can çekişen

ONUN TÜRKÜSÜNÜ, GUEVARA'NIN



Dağların ve nehirlerin

Türküsünü söylemek istiyorum

Büyük gökyüzünün ve kırların.

Mavi çiçeğin türküsünü söylemek istiyorum

Umudun ve sevdanın.

Kahraman bir yüreğin türküsünü söylemek istiyorum

Aslan türküsünü Guevara'nın.

Odalar ve sofalar kuşatmış beni

Sandalyeler, masalar, tabaklar

Gökyüzü kuşatmış beni, içim daralıyor

Gelenekler, korkular, kuşkular

Kuşatmış beni.

Rotatifler, silahlar, yasalar

Ah, akşam diyor

Sevgilim, aşkım benim

İniyor dağlara

Örtüsü gecenin

Bir çocuk durmadan

Büyük nehirleri özlüyor

Kaybolmuş sevinçleri özlüyor.

Bu yürek durmadan

Geçiyor dağlardan

Gölgesi çetelerin

Körlerin ve yetimlerin

Türküsünü söylemek istiyorum

Yavrusu ölmüş ananın

Hastaların türküsünü söylemek istiyorum

Hapiste yalnız bir adamın.

Sevgili bir yüreğin türküsünü söylemek istiyorum

Kardeşimin, Guevara'nın.

Ah, nasıl da acı

Böyle susup durmak

Kötüler, cellatlar elinde

Bunalırken güzelim halk

Fabrikalar yanlış çalışırken

Yanlış ekilirken toprak

Ayak, olmuşken baş

Baş, olmuşken ayak

Kavganın ve hürriyetin

Türküsünü söylemek istiyorum

Gür bir akışla akacak kanın

Eşitliğin türküsünü söylemek istiyorum

Halklar adına yükselen sancağın.

Sadeliğin, inceliğin, onurun

Türküsünü söylemek istiyorum

Onun türküsünü, Guevara'nın.

PARİS ŞİİRLERİ IV



Arıyordum özgürlüğe giden yolu

İnsan yüzlerinde değil gökyüzünde

Arıyordum küçük beyaz bir bulutu

Boğularak uyandığım o saatte

Beni avutan o küçük bulut muydu



Bir aşk bile yoktu yıkan ve onaran

Bir aşk pırıl pırıl yağmur sularından

Paylaştığım bir şey yoktu bu şehirde

Şiirin bittiği yerde başlayan ne

Çocukluğum muydu içimde sızlayan



Ve hayatın artık geçip gittiğini

Anlıyordum derin akan sular gibi

Kopmuş köklerimden çarparken rüzgarda

Gece bir uçurum gibi başlayınca

Boğuntulardan çıkardım bu şiirde



Kimse yok Akdeniz ağlıyor sadece

Garip ve yitik bir sonbahar gününde

Anlamların hızı biçimi aşarken

Ağlamaz kendi uçurumuna düşen

Boğulan kendinin labirentlerinde

PARİS ŞİİRLERİ V



Arıyordum özgürlüğe giden yolu

İnsan yüzlerinde değil gökyüzünde

Arıyordum küçük beyaz bir bulutu

Boğularak uyandığım o saatte

Beni avutan o küçük bulut muydu



Bir aşk bile yoktu yıkan ve onaran

Bir aşk pırıl pırıl yağmur sularından

Paylaştığım bir şey yoktu bu şehirde

Şiirin bittiği yerde başlayan ne

Çocukluğum muydu içimde sızlayan



Ve hayatın artık geçip gittiğini

Anlıyordum derin akan sular gibi

Kopmuş köklerimden çarparken rüzgarda

Gece bir uçurum gibi başlayınca

Boğuntulardan çıkardım bu şiirde



Kimse yok Akdeniz ağlıyor sadece

Garip ve yitik bir sonbahar gününde

Anlamların hızı biçimi aşarken

Ağlamaz kendi uçurumuna düşen

Boğulan kendinin labirentlerinde

SESLER



İnsan seslerine tutunarak ilerliyorum

Kollarım alabildiğine açık

Yuvarlanmamak için uçuruma



İnsan seslerine tutunarak ilerliyorum

Yolumu yitirmemek için

Boğucu karanlıkta



Kızımın sesi 'anne' diyen

'i' gibi incelterek 'e' sesini

Babacığım derken kırık dökük

Ve öğrendiği ilk filleri sıralarken

O henüz dalında ham bir meyve gibi ses

Tutkulu,güvensiz,birden tizleşen



Karımın sesi,gülümseyiş gibi umutlu

Ve bir kızkardeş sesi gibi sevecenlikle dolu



Telefondaki sesi babamın

Kısık,uzakta,ama can kadar yakın



Gurbetteki kardeşlerimin sesleri

Ansızın bir selam gibi ulaşan

Çocukluğu

Ve daha nice şeyleri ışıldatan



Unuttuğum sesi annemin

Bazen düşlerimde çınlayan



Ve dostların sesi,bunaldığımda

Dokunurcasına duymak istediğim

Yolumu yitirmemek için

Yitip gitmemek için boğuntuda



'Kendine iyi bak' diyen sesler

'Nasılsın' diyen sesler

Kaygılı,dostça çınıltılı,ince kalın,boğuk ya da tiz

Kendimi en kötü duyumsadığım zamanlarda

Duymak istediğim o sesler

Tutunarak güven duyduğum

Birlikte bir karanlığı geçtiğimiz...

SIRADAN AKŞAMLAR



Her gündüze uyandığımda

Yeni bir hayat derdim içimden

Gece ölümün soğukluğu

Ve bende acının korkusu

Sözler verdim... Tutamadım.

Bir zaman sonra ben oldum

Gündüze bakıp ağlayan

Gecenin karanlığında

Dünyayı sarmalayan.