Ahmet Haşim Hayatı Ve Eserleri

TAHATTUR



Bir Acem bahçesi, bir seccâde,

Dolduran havzı ateşten bâde...

Ne kadar gamlı bu akşam vakti...

Bakışın benzemiyor mu'tade.



Gök yeşil, yer sarı, mercân dallar,

Dalmış üstündeki kuşlar yâda;

Bize bir zevk-i tahattur kaldı

Bu sönen, gölgelenen dünyâda!

GELMEDEN EVVEL



Kalbim

Benim bir ormandı,

İsimsiz, asude,

Bir büyük orman;

Ve gölgelerinde revan

Olan hafi suların aks-i şevk-i müttaridi

Dağıtırken sükutu bihude,

Düşünürdüm ki, hangi gün, ne zaman,

Ne zaman

Girecektin o kalb-i mes'ude?



Etmeden zehr-bad-ı fasl-ı elem

Reng-i eşcar ü abı fersude,

Dolacak mıydı seslerin, bilmem

O tehi saye zar-ı mesdude?



Sanki hicrana bir teselliydi

Şeceristan-ı kalb içinde revan

Olan hafi suların musiki-i nevmidi.

MUKADDİME



Zannetme ki güldür, ne de lâle,

Âteş doludur, tutma yanarsın,

Karşında şu gülgûn piyâle...



İçmişti Fuzûlî bu alevden,

Düşmüştü bu iksîr ile Mecnûn

Şi'rin sana anlattığı hâle...



Yanmakta bu sâgardan içenler,

Doldurmuş onunçün şeb-i aşkı,

Baştan başa efgân ile nâle...



Âteş doludur, tutma yanarsın,

Karşında şu gülgûn piyâle...

GELDİN



Bir gün

Akşamın ölgün

Duran o namütenahi ziya denizlerine

Gark olan eşcar,

Gark olan ovalar

Oluyorken sükut ü hüzne makar

Geldin alam-ı kalbi teskine



Ey şebabın hayal-ı cavidi,

O melul akşamın havası kadar

Gelişin bir sükun-ı saridi...

BAHÇE



Bir Acem bahçesi, bir seccade

Dolduran havzı ateşten bade.

Ne kadar gamlı bu akşam vakti

Bakışın benzemiyor mutade.



Gök yeşil, yer sarı, mercan dallar

Dalmış üstündeki kuşlar yâda.

Bize bir zevk-i tahattur kaldı

Bu sönen, gölgelenen dünyada

BİR GÜNÜN SONUNDA ARZU



Yorgun gözümün halkalarında

Güller gibi fecr oldu nümâyân,

Güller gibi... sonsuz iri güller,

Gün doğdu yazık arkalarından!

Altın kulelerden yine kuşlar,

Tekrârını ömrün eder i'lân,

Kuşlar mıdır onlar ki her akşam,

Âlemlerimizden sefer eyler?

Akşam, yine akşam, yine akşam,

Bir sırma kemerdir suya baksam;

Akşam, yine akşam, yine akşam,

Göllerde bu dem bir kaçmış olsam!

BİRLİKTE



Bütün bizimçündür

Nukuş-ı encüm-i vahdetle işlenen bir tül

Gibi üstünde titreyen bu sema;

Gecenin dallarında şimdi açan

Bu kamer,

Bu altın gül...



Bütün bizimçündür

Ne varsa aşk ile bidar-ı ra'şe, ya naim,

Ne varsa aid olan leyl-i hande-me'nusa,

Sana aid lebimdeki buse,

Lebinin surh-ı bizevali benim.

BÜLBÜL



Bir gamlı hazânın seherinde,

Isrâra ne hâcet yine bülbül?



Bil, kalbimizin bahçelerinde,

Cân verdi senin söylediğin gül.



Savrulmada gül şimdi havada,

Gün doğmada bir başka ziyâda.

GECE



Titreyen ellerimle penceremi

Açtım afaki leyle karşı... Yine

Gecenin gölgeden manazırına

İmtizac eylemiş nücumü bahar...



Sihri eb`at içinde şimdi gümüş

Bir sehap andıran miyah uyumuş..

Kalbi seydayı leyl olan rüzgar

Esiyor gölgelerde velvelekar...



Ah o bir aşkı bi-tenahi mi

Geceden, tudei manazırdan

Yükselen rasei humarü buhar?



Sanki hulyayı vasla müstağrak

Sebi bir itri hisle doldurarak

Dolaşan, titreşen kadınlardı...



Sanki bir savti gaibü mühtez

Kalbe bir aşkı bi-vefa yetmez

'Seviniz, muttasıl sevin! ' derdi

O ESKİ HÜCREYE BENZER Kİ



Ziya-yı şemse kapanmış bütün deriçeleri

Bir öyle hücreye benzer ki ömrümün kederi.



Gubar-ı ye's ü fena sinmiş orda elvana

Emel, heves bırakılmış sükut u nisyana.



Bütün hadayık-ı histen o toplanan ezhar

Uyur mekaabir-i minada bi-ümid-i bahar.



Bu penbe gül, bu gül ağır ağır erimiş

Üzerlerinde değiştikçe her mükedder kış.



Ocak harab ü tehi, lamba kimsesiz, a'ma

Bu samt-ı haste eder hüzn ü uzleti ima.



Soluk cidara asılmış, durur garik-i melal

O çehreler ki uyur gözlerinde eski hayal...



O eski hücreye benzer ki ömrümün kederi

Çekilmiş ufk-ı teselliye karşı perdeleri...

SONBAHAR



Bir taraf bahce, bir tarafta dere

Gel uzan sevgilim benimle yere

Suyu yakuta döndüren bu hazan

Bizi gark eyliyor düsüncelere.

ŞAFAKTA



Dönsek mi bu aşkın şafağından,

Gitsek mi ekaalîm-i leyâle?

Bizden daha evvel erişenler,

Ağlar bugün, evvelki hayale...



Dönmek mi? Ne mümkün geri dönmek,

Düştüyse gönüller bu melâle?

Bir eldir ufuklardan uzanmış,

Zulmet bizi çekmekte visâle...