Murathan Mungan Hayatı Ve Eserleri

Söyle Bana

Her takvime üç beş ömür
bahtımızın bilmecesini bölüştürdük
çabuk düşen yapraklara

her sey niye bu kadar çok zaman alıyor? niye?
ne çabuk geldik
bu soruyu derin bir iç sızısıyla soracak yaşa

ölüm karşısında kazanılabakış derinliği
niye yitirildi yaşamda?

Eski bir fotoğrafa bakıyordum
Bu sorular beni yokladığında
Fotoğrafta sen de varsın
Bak ve söyle bana


Murathan Mungan

Aşkın Karanlık Metali

Karanlıkta duruyorum aşk vurmasın yüzüme
dokunmasın kimse bana
kimse ulaşamasin artık tenimin incinen yerlerine...
uyanmasın bir daha etimdeki yaralı hayvan
zamanın siyah deltasında çürümek istiyorum
biliyorum artık kimse yok kimsesizliğime...

biliyorum aşka kimse yok
aşkın karanlık metali soğuyor yüreğimin derinliklerinde...
aşklarım, arkadaşlarım, dostlarım
dağılıp gitti herkes
içimi sızlatacak kimse kalmadı içimde...


Murathan Mungan

Kan, Tuz, Ölü

Kanini degiştirir suyla
Birkaç dönemeç önceki ölü
Tuzunu yikar deniz
Suyunu degiştirirken irmagi
Denize tilsim dagliyor
Kurşun yayiliyor tenine
Agir
Agir
Kurşun
Birkaç ölü her dönemeçte
Bir irmak kaç büklüm dönerse
Doguya edilen yemin
Kan, tuz, ölü hakki
Kollarina çogalan irmaklar
Gelecegini tasarlayan cografya
Tarih ve yemin kuşatirken topragi


Murathan Mungan

Bu Ne Biçim Hayat

Bu ne biçim Postacı
Üç defa çalıyor kapıyı
Bu ne biçim kel
Hem merhemi var
Hem sürmüyor başına
Bu ne biçim biçimler
İstediğiniz kadar çoğaltılabilir
Memleket çok müsait buna
Örneğin yeni bir komşu taşındı karşıya
Bir baktım Fahriye Abla!
Kırk yıllık bir rötar yapmış
Erzincan Treni
Ben gelmişim şu yaşıma
O ise şiirdeki yaşından gün almamış daha
Benimki ne biçim hayat
Uymuyor ne gördüklerime
Ne duyduklarıma
Ne okuduklarıma
Ben ne biçim benim
Ne kendime benziyorum
Ne başkalarına


Murathan Mungan