CAN YÜCEL Hayatı Ve Eserleri

YANGIN VAR



Aslı mı? Belki.

Odalık mı? Asla!

Ne Matisse'den ne de Çırağan Sarayından!

Bir sobaydı Allah tarafından o deli hatun

Upuzun saçlarıyla bir demir-dokum...

Yaktıkça kendini nefsinle nefesimle

Yandıkça duşistandan düşürdüğüm odun

Isınırdı oda, ısınırdı ev, ısınırdı acun

O da, ben de, yan yana ve yana yana

Sevişerek ölmeyi öğrendik sonunda

Ondan simdi böyle Ortalık duman

Baksana baharlar yağıyor üstümüze ağaçlardan

Aslı varsa onun

Ki kerem edin ki var

O sobaysa

Ben de ona yangınım yangın

SERÇELEME



Çok oldunuz be serçeler

Kapatırım şimdi kapıyı

dedim

dinlemediler beni

Be de kapatmadım kapıyı

Varsın dinlemesinler

KAYIP ÇOCUK



Birden işitilmez olsun ayak seslerim;

Gölgem bir başka sokağa sapıversin;

Unutayım bir anda her şeyi,

Nerde oturduğumu,

Bir tuhaf adem olduğumu Can adında.

Aklım arayadursun başka kapılarda kısmetimi,

Ben, bilmediğim sokaklarda bir başıma;

Gönlüm öylesine geniş, öyle ferah,

İlk defa görmüş gibi dünyayı,

Bir şaşkınlık içinde, yeniden doğmuş gibi;

Hatırlamam artık değil mi, dostlar,

Hatırlamam artık garipliğimi?

KÜÇÜK KIZIM SU'YA



Bir derin uykudaydım ölümün içinden

Açtım ki gözlerimi

Bir suyun gölgesi gibi

Kendisi adeta bir suyun

Ayakucunda sen oturuyorsun



Şiir getirenlerin çok olsun çocuğum!

HERŞEY SENDE GİZLİ



Yerin seni çektiği kadar ağırsın

Kanatların çırpındığı kadar hafif..

Kalbinin attığı kadar canlısın

Gözlerinin uzağı gördüğü kadar genç...

Sevdiklerin kadar iyisin

Nefret ettiklerin kadar kötü..

Ne renk olursa olsun kaşın gözün

Karşındakinin gördüğüdür rengin..

Yaşadıklarını kar sayma:

Yaşadığın kadar yakınsın sonuna;



Ne kadar yaşarsan yaşa,

Sevdiğin kadardır ömrün..

Gülebildiğin kadar mutlusun

Üzülme bil ki ağladığın kadar güleceksin

Sakın bitti sanma her şeyi,



Sevdiğin kadar sevileceksin.

Güneşin doğuşundadır doğanın sana verdiği değer

Ve karşındakine değer verdiğin kadar insansın

Bir gün yalan söyleyeceksen eğer

Bırak karşındaki sana güvendiği kadar inansın.

Ay ışığındadır sevgiliye duyulan hasret

Ve sevgiline hasret kaldığın kadar ona yakınsın

Unutma yagmurun yağdığı kadar ıslaksın

Güneşin seni ısıttığı kadar sıcak.

Kendini yalnız hissetiğin kadar yalnızsın

Ve güçlü hissettiğin kadar güçlü.

Kendini güzel hissettiğin kadar güzelsin..



İşte budur hayat!

İşte budur yaşamak bunu hatırladığın kadar yaşarsın

Bunu unuttuğunda aldığın her nefes kadar üşürsün

Ve karşındakini unuttuğun kadar çabuk unutulursun

Çiçek sulandığı kadar güzeldir

Kuşlar ötebildiği kadar sevimli

Bebek ağladığı kadar bebektir

Ve herşeyi öğrendiğin kadar bilirsin bunu da öğren,

Sevdiğin kadar sevilirsin...

HAYAL OYUNU



Ellerindi ellerimden tutan

Ellerimdi ellerinden tutan...

Bıraktığı anda ellerimiz ellerimizi

Gökyüzüne vuracaktı gölgeleri ellerimizin

Kimbilir kaç martılar halinde...



Bir masada karşı karşıya

Seyrederken dudaklarını senin,

Dile gelmiş ilk Türkçeydik...

Henüz başlamış külrengi bahar,

Ne savaş, ne barıştık biz...



Bu dünyaya yeni gelmiş bir diyar

Manolyaya gece konmuş kumrular...

SARDUNYAYA AĞIT



İkindiyin saat beşte

Başgardiyan Rıza başta

Karalar bastı koğuşa

Ikindiyin saat beşte



Seyre durduk tantanayı

Tutuklayıp sardunyayı

Attılar dipkapalıya

İkindiyin saat beşte



Yataklık etmiş zaar

Suçu tevatür ve esrar

Elbet bir kızıllığı var

Ikindiyin saat beşte



Dirlik düzenlik kurtulur,

Müdür koltuğa kurulur

Çiçek demire vurulur

İkindiyin saat beşte



Canların gözü yaşta,

Aklı idamlık yoldaşta,

Yeşil ölümle dalaşta

İkindiyin saat beşte

İTİRAZA İTİRAZIM VAR



Süt limanlarında poyrazlarla lodoslar oluyorum

Döndükçe, döndükçe başım, martılar kusuyorum

Derya bir Kuran-ı Kerim yapraklarını bir bir açıyorum

Karış, karış, karış, karış, karış, karış, karış karıştırıyorum

Bakara oynuyorum Fatiha'nın Bakara suresiyle

Ve zarlarla ki hepsi ayrı bir Sure alayıdır

Nedir diye, nemenedir bu arabesk diye diye

Martılar bu şakası yok, akaraplar tarafından ağlanılan

Bir mersiye - şad olsun ruhu - Tamburi Cemil Bey'e

Odeon bir rekorla koşan bir gramafonmuş bu dünya

Kurdukça dönüyorum, döndükçe çalıyor, çalınıyorum

Ben ki Kibariye bir hırsız ve Ferdi Tayfur kadar eski bir sipiker ve

kokoyiniman

Kendimden kendimi çalıyorum, kendimle, kendimle kendimi

Yaşasın mahşere dek bu kısır olmayan döngü

Yaşasın Veli`fendiler'de mahşerin o dokuz doğuran süvarisi

Benden önce de vardı, benden sonra da tufan

Yaşamak ölünmez ki yaşamayı yaşamaklan

Gönderin de Hasan-hüseyin emminin, dalgalandıkça bu kırmızı don

Bir arabesk bu, ister sol olsun, ister sağ

Ve indikçe kustuğum martıların güzel gözlerinden yaşlar

Çaputlar kalkıp kalkıp Marmara'nın dalga kıranlarından

Kondu-konacak geceleri Hacı Bektaş-ı Veli'nin türbesindeki o milyon

yıllık dut ağacının dallarına

Bu şiir ve bu nane, ifademe mani olmayan bir damla meni

Lumpen kesilmiş şahsımın kuzgunlaşmasıyla birden göğe ağan

ve ağaran meçhul bir artısıyla

Ki istersen demevi bir RH pozitif de olabilir.

İşte bu şiirin kendini çektikten sonra Kodak'la nefsine nefes etmesidir

Zaten şiir denen nesne, eski bir an'aneyle, doğan çocuğun kulağına

ezan makamıyla isminin üflenmesidir

Ya da tınlatmaktır içinle için için olan tambur ola ki evreni

Ve de çınlasın deyuu Neyzen'in neyi (görülmemiş hiç neyin çınladığı

bu ana dek)

Ve en arabesk ve en çağdaş adamımız Orhan Veli'nin kuzular kulağına

Maraz ve menapoz, muhteris ve muteriz itirazlara itirazim var,

itirazim, itirazim

Ama halka, halka halka halkalanan halka dünden ve yarından

her zaman razıyım.

YAVAŞ!!



Kafeslerin arkasında oturmuş, ince uzun gemiler gibi

limanda,

Olabileceklerden bahseder elleri, başlanmamış

nakışlarda,

Kendi güzelliğini seyreder gergefte kızlar.