Misafir Öğrenci

Andrea ve diğer öğrencileri ülkelerinden getiren otobüsü karşılamaya gittik. Bunlar Slovakya'dan gelen misafir öğrencilerdi. And­rea, İngilizce konuşuyordu, ama oldukça heyecanlıydı. Onun ürperdiğini hissedebiliyordum. Biz, beş çocuklu bir aileyiz. Çocuklarım misafir öğrencilere o kadar alışıklar ki ona rahatça yaklaştılar. Andrea'yı kucaklamak istediler. Sonradan öğrendiğimiz üzere Andrea böyle sarılmalara pek alışık değildi. Biz ailece birbirimize çok sarılırız. Gün boyunca binlerce kere birbirimizi kucaklarız. Andrea dikkatle bizi göz­lüyordu. Bizi sarılırken her gördüğünde yüzünde mutlu bir ifade beliriyordu. Hoşuna gidiyordu. O da sarılmak istiyordu.

Bana Avrupa'da geçirdiği çocukluk yıllarını anlattı. Annesi çok sevecenmiş; Andrea'nın deyişiyle Avrupa tarzında sevgi dolu bir ilişkileri varmış. Oysa küçüklüğünden bu yana annesi onu hiç kucaklamamış.

1992yazını bizimle geçiren Andrea ailemizin bir parçası olmuştu. Her geçen gün birbirimize karşı sevgimiz artmıştı. Birbirimizi sürekli ku­caklıyorduk.

Andrea sarılmanın tadına varmıştı. En önemlisi bu duygusal de­neyimi annesiyle paylaşma ihtiyacı duyduğunu öğrenmişti.

Ağustos sonunda Andrea Slovakya'ya geri döndü. Uçakla Münih'e uçtu, annesi onu havaalanında karşılayacaktı. Annesi onu her zamanki sevecen gülüşü ve sevecen konuşmalarıyla karşılamış ve valizleri taşımasına yardımcı olmuş.

Andrea tüm sevecenliğiyle annesinin koluna asılmış ve "Anne, ben sana sarılmak istiyorum." demiş, Andrea'nın ilettiğine göre annesi bir müddet ne yapması gerektiğini bilememiş. Andrea annesinin gözlerinin içine bakmış, her ikisinin gözleri yaş dolmuş. Andrea, "Anneciğim ben sana sarılma ihtiyacı duyuyorum. Senin de bana sarılmam çok is­tiyorum." demiş. Birbirlerini kucaklamışlar. Havaalanının karşılama salonunda bir milim bile ilerleyememişler. Andrea üç saat boyunca aynı noktada kaldıklarım söyledi. Ağlamışlar ve birbirlerine sarılmışlar. Ko­nuşmuşlar. Yine ağlamışlar, yine sarılmışlar ve daha fazla konuşmuşlar. Andrea çocuklarım sarılarak yetiştireceğim söylüyor. Annesinin de bun­dan oldukça memnun olduğunu belirtiyor.

Mary Jane West