Yürek Ağlarmış Gözden Önce

Sana dair isteklerim oluyor.Kimi zaman derin ahlarım oluyorsun...

Sen;içinde baharı gizleyen kışımsın benim.Ve biliyorumo baharın güneşinde tenim esmer olmayacak hiç.Bana susmak düşecekpayıma kilitlenmiş bir yürek kalacak.Kaderi önceden belirlenmiş konuşmalarpaylaşmalarbakışmalar olacak.Bir yerde aykırılığım tutup sarılsam da içimde sanasen bunu hiçbir zaman bilemeyeceksin.

Tabansız sevdalardan kopup sana sığınıyorum çoğu zaman.Soluk soluğa varıyorum yanına
ter kokarak tenim.Anne sütüne aşık bir bebek gibi duruluyorum sonra.

Git diyorum sanakalma yüreğimdebu kadar özleteceksen kendini.Bir bakışgözüm gözüne değiyorhissediyorum... Gitme diyorum...Kal geldiğin yerde...Ne gitmelerin bitiyor ne de benim sana kal demelerim...

Sonra kötü şansla başlayan ilklerimi hatırlıyorum.8 yaşında en samimi arkadaşımla aynı çocuğu sevişim çocuktum işte lolipop şekerli bir sevdaydıilk sinemaya gidişimde elektriklerin kesilişiilk kavgamdakio göremediğim çukurilk konsere gidişimde biletimi kaybedişim ve ilk aşık oluşumun asla mümkün olmayışı... Yani senin mümkün olmayışın...

Hangi aralıkta girmiştin içime anlamadım.Tüy gibi hafifusul usul inivermiştin yüreğime. Kabullenemedim önce...Kocaman yalanlar söyledim kendime.Ben dışımda tutmaya çalışırken senimeğer içerde hakimiyetin çoktan başlamıştı.Kuşatmıştın dört yanımı ve kendim için çok geçti.. Yerle bir olmuştu her şey...Olmazsa olmazlarımilkelerimyargılarım...

Kabullenmek zor sanıyordum acemi ama mükemmel bir aşkı taşıyabilmeyi... Ve en az acıyla kurtulmakmış gerçekten bizi bekleyen yalnızlıktan bir başınalığın mecburiyeti ile mucizelere umut bağlamakmış zor olan...Belli bir yerden sonrabazı şeyleri aşmış olmanın olgunluğu ve kabullenme meziyetiyle üstesinden geliyorsun umutsuzluğunun...

Yani imkansızı mümkün kılmanın zor olduğunu biliyorsun.Çünkü biliyorsuno arada bir yol var ve bu yol uzun da olsa bir yere gidiyor.O bir susma türü sadeceo bir yaşam şekli.Ve her yalnız yaşamak ölmenin diğer yüzü.Bu yol öyleöylece durur.Seni aklıma getirenyüreğime düşüren bu yol değilkötü şansla başlayan bir ilkiniyi şansı sadece.

Düşüme düşüşün zamandan değildüşlerin gafı.

Nasıl bir şeydibu beni böyle yağmalayan?Şimdi karşı durmuyorum sananasılsa buluyorsun bir
yolunu ve sarmalıyorsun içimi dışımı.Ayak seslerini duyuyorum hangi yöne gittiğini bilemeden.
Ben yaşanmış bir aşkta eski yaralarıma yanıyorumsen yaralarına benden sevda sürüyorsun.
”Belki”lerden “ihtimal”lerden “keşke”lerden medet umuyorumsenin belki de yabancısı olduğun düşler büyüterek...

Bensuretine değilaslına dokunma ihtimallerinde mutlu oluyordum.
Ben seninle aynı coğrafyada yaşayabilme ihtimalinden huzur buluyordum.
Şimdi bilinci küflerinden kurtulmuş bir yüreklesüresi diğer aşklardan çok daha uzun olacak bir
aşkın ömrünü anlatıyorumsana dair yazılanlarda.
Şimdi bir sayfa dolusu cümlelerle bir imkansızlığın mucizeye dönüşünü anlatıyorum…
Şimdi bozgun sonrası imkansız bir zafer kazanan bir orduyumbir yenilgide zafer ne kadar
anlam taşıyorsa o kadar anlamlaşıyorum…
Şimdi ben dağıldıkça kurulan yeni düşlerde sana bakıyorum…
Umut hep var olacak

alıntı