İçimdeki Çocuk

İçim Sıkılıyor
Gülümsemek dahi istemiyorum. Hiçbir şey zevk vermiyor. Hüzün çöküyor üzerime, ne olduğunu anlamak bile istemiyorum. İçime kapanık biri olup çıktım. Çıkıp dolaşmak istemiyorum, oturmak istemiyorum, uyumak hiç istemiyorum, unutmak istemiyorum, unutulmak istemiyorum

Ama unutulduğumun farkındayım.

Haydi, bir gayret dışarı çıkıyorum Gecenin karanlığını ay ışığı aydınlatıyor Gölgemle yarışıyorum. Neden beni takip ediyorsun diye kızıp duruyorum. Kavga etmek istiyorum ama gücüm yok. Kaderin sillesini yiyen hep ben oluyorum. Önceden gülümsemek için nedenlerim vardı. Şimdi ağlamak için o kadar çok nedenim var ki! Birine anlatmaya kalksam aman boş ver unut gitsin diyecek biliyorum. Teselli vermek o kadar kolay ki mesele o teselliyi uygulamakta Uygulamak istemiyorum.

Hep gözlerim dolu ama nedense hiç ağlayamıyorum. Gözyaşlarımı da alıp gitmiş Yeni farkına varıyorum. Oysa hep gülerdi, şimdi çocukluğumu arıyorum fakat onunda büyüdüğünü görüyorum. Heyecan duyacağım hiçbir şey bulamıyorum. Babam artık azarlamıyor beni. Bir tuhaflık var bu işte haydi hayırlısı demiyorum artık. Sorumluluğum var yerine getirmek istemiyorum. Annemle paylaşacağım gülümsemelerim kalmadı. Ben ne edeceğim diye sormuyorum artık kendime Seslensem kim duyacak ki, kim ağlama ben varım diyecek.

Nerdesin be çocuk İçimde hoplayan, zıplayan aşk şarkıları söyleyen çocuk, sende mi büyüyüp adam oldun. Aşk kelimesini duymak bile içimi acıtır oldu Ben ki sevgi dolu, neşe dolu kişi, taş kalpli olup çıktı. Eksiğim nedir bulabilsem. Ama bulmaya çalıştıkça kendimi kaybediyorum. Kimseyi sevmek istemiyorum. Masum gülümseler artık yalan geliyor bana! Biliyorum! Hayat ummadığın işler açıyor başına Hep gülecek değil ya insan. Büyüyorum çocukluğum çok eskilerde kaldı... Gerçekleri kabullenmek ne kadar kötü çok iyi biliyorum.

Elimde olanları kaybettikçe kendimle baş başa kalıyorum. Yalnızım ve içimde ki çocuk gittikçe büyüyor. Büyüdükçe hırçınlaşıyor. Önceden saygısı vardı şimdi o bile yok. Söz dinlemiyor, beni çileden çıkarıyor. Hep tekmeleyip duruyor yüreğimin en hassas yerlerini, yapma dedikçe daha çok yakıyor canımı Yalnızlıktan korkuyorum ama yalnız kalmayı da çok istiyorum. Şarkılarıma artık aşk kelimesini almak istemiyorum Hep ayrılık, hep hüzün. Karşımda olanları görmüyorum. Gözlerimde ki yaş görünmesin diye kara gözlükleri çıkarmıyorum. Ah be! Ne vardı ki..Neyse bu kez sana hiçbir şey demiyorum. Çünkü söyleyecek hiçbir şey bulamıyorum. Sen giderken nasıl yaşarım diye düşünüyordum Oysa bir seferde dikilmişim ayağa, gücümün farkına varmışım. Çocukluğumun yaramazlığından kurtulup olgun bir adam olmuşum. İşte bunun farkına varıyorum.

Sen giderken büyümüştüm zaten Artık ardıma dönüp bakmıyorum.


alıntı