Ben Bugün Senden Gittim

Ben gittim… Ben bu gün senden gittim…

Radyoda yokluğuma kaç damla yaş akıtacağına dair bir şarkı çalıyordu…

Fonda o varken… Sen benim hatırıma İstanbul’a düşman olurken… Ben hiç tereddüt etmeden… Elimi kolumu sallaya sallaya gittim…

Kelimelerin vardı bana biriken… Hepsinde alacaklı bir haykırışın kaldı… Hepsinde söyleyemeden içinde kalan ve biriktirdiğin büyük ve ıssız bir sitem… Tıkandı kalbimin kulakları… Başımı çevirip bakmadım… Elimdeydi kalbin… Ya da ben onun en ortasına koyduğum bombanın pimini hiç düşünmeden çektim… Şimdi öylesine odanın ortasında salınmaktaydın… Bir de sana kalan göğsünün ortasında devasa birde boşluk…

Kendime inat sana inat içinden çıkıp içinle konuşmadan yüzümün hiç görmediğin bir çizgisini görmüşsünde ben bundan utanmışım gibi gizlice de değil üstelik aleni ve de arkamı dönerek gittim…

Sen İstanbul’a düşman kaldın…

Ümitsizliğin tutunmaya çalıştığın gerçekler oldu… Ümitsizlikle kavruldun. Bense arkamı dönüp bakmadım…

Hiç umursamadım belki de…

Ya da her neyse…

Bir küçük çocuğun masum gözlerini aldım yanıma önce… Sonra entelektüel bir yazarın bilmek istemediklerini öğrendikçe daralan ruhunu aldım içime… Çok sevdiğim bir jön karşı ki caddedeki kafeteryanın cam kenarında oturmuş kahvesini yudumlarken ben giderken bana bakıyordu. Mahallenin köşedeki çocuk parkında bir küçük kız ağlıyordu sessizce kaybettiği birileri vardı az evvel sanırım ve şimdi elleri boştu… Hollywood filmlerinde boy gösteren başka bir artistin eski bir fotoğrafını aldım yanıma giderken… Yol boyu tanımadığım birini düşünmek için…

Bir alt sokaktaki fotoğrafçının vitrininde hüzünlü bir adamın küçük gözlerine baktım seninkiler niyetine… Başımı hızla çevirdim nedense ve adımlarımı hızlandırdım… Cadde boyu yol kenarlarına kurulu tezgâh kenarlarında gezinen birkaç tanıdık kedi ile son kez vedalaştım. Bir tanesi bacaklarıma dolandı uzaklaşması için yere vurdum adımımı sertçe oysa mahzun mahzun baktı önce sonra yine yanaştı yanıma… Daha bir içten… Nankör değildi kediler o gün anladım… Ayaklarıma takıldı gözlerim… Bilmediğim derecede hızlı götürüyorlardı beni bilmediğim yeni bir dünyaya. Azcık durun soluklanın demek geçti içimden başaramadım…

Başında lacivert bir eşarp altında mavi kot pantolonu yanakları al yüzü güleç bir kız çıktı karşıma son çağrılarını silmeye çalıştığım anda. Asabiydim sanki… Oysa bir anlık göz teması ile başını eğip selam verdi bana umursamadım…

Arkamı döndüm… Sonra geri dönüp bir daha baktım…

Sanki o gün için görülesi bir melekti ama ben geç farkına vardım…

O ise az evvel büyük bir hararetle çıkmaya çalıştığım sokağa kıvrılıp kayboldu gözden… Tıpkı ruhumun sende bırakmamaya çalıştığım yanı gibi…

Ayrılıyordum şehirden. Ayrılıyordum senin şehirlerinden… Dolmuşta en arkada teker üstünde gitmeye bile razıydım… O anlara aldırmaksızın cama yapıştırdım burnumu… Yol boyu geçen taksilere otobüslere yürüyenlere baktım… Öylesine dalmışım ki garaja yakın o caminin bahçesinde sedirlerin üstünde bir öğrencinin namaz kılarken ki son oturuşunda takıldı aklım…

İçten içe o da gidiyordu… Aynı benim gibi… Ama o kendinden gidiyordu Leyla’ya varabilmek için. Bense Leyla’yı bıraktım ardımda diye düşünüp en asi savruluşlara deviriyordum ruhumu… İkimizde gidiyorduk… İkimizde bir yerden ayrılıyorduk…

Ama onun dönüşü yine leylasınaydı… Ya benim ki? Takıldım biran… Hayalde bir tabloyu elimle kovalayıp geri döndüm gidişime…

Dedim ya ben bugün senden gittim…

Elimdeki son para ile şehirlerarası bir bilet aldım… Sonra geride bıraktığım o caminin minaresine yasladım başımı… Sırtımı… Gözlerim havaya daldı uzun uzun… Bir süre öylece az evvelki mecnunun Leyla’sını aradım…

Sonra dedim kendi kendime ben senden gittim… Kararlıydım… Azimliydim… Bir zamanlar beraber dolaştığımız marinada gözüme takılan bir yelkenli geldi aklıma… Etrafına güneşin çizdiği hayalimsi bir çizgi içinde çıkamıyordu sanki… Suyun hangi yönüne vursa rotasını tamamlayamıyordu gidişini…

Valizimde yoktu üstelik… Nasılsa üstünde sen olan her şeyi geride bıraktım diye düşündüm…

Biran sonra şehrin işlek caddelerinde gözümüze takılan üstüne F1 hayalleri kurduğumuz o eski kırmızı chevrolet belirdi… İçindeki adam kasketini kaldırıp yüzüme şöyle bir baktı… Sanki olduğum yerde yokmuşum gibi…

Dedim… Düşünme gitmelisin… Hayallere yaşananlara geride kalanlara anılara rağmen…

Sen ardımda kalan şehre düşman olsan da… Ben bu gün senden gittim…



alıntı