Kendi İçime Düştüm,Hala Çıkamadım Çıkamıyorum

Hayatla bir bütünken yakalanmışsındır seni ondan ayıracak sebebe. İlk başta hayatın daha da anlam kazanmıştır, daha çok sevmek daha çok sevilmek istersin. Daha çok sevmeyi becerebilirsin de daha çok sevilmek yerine sevilmenin azalması düşmüştür hesabına.

Sonuç bellidir zaten her ne kadar kabul edemesen de! Bir gün son kez çaldığında telefonun farkına varırsın, hatta belki de ozaman olmamıştır farkına varman, bir daha telefonunun hiç çalmamasıdır seni rüyalarından uyandıran..

Ağlamak düşmüştür bahtına, artık hiç gözyaşı akıtamayacağını düşünene kadar ağlamak. Tek cümledir düşündüğün: Sensiz ölemiyorum bile..

Kabullenmek zorunda kalmaktır belki de sana acı veren; bir gülüşünü hatırlarsın, bir de son bakışını. Sonra bir yumruk takılır boğazına, bir damla gözyaşı süzülür belki gözlerinden, "neden?" demek için çok geç olsa da demeden de duramazsın, içindeki derinliklere gömdüğün yarana bir kilit daha vurmak ister, susarsın.. Ama ölemezsin bile...

Güneş her sabah yeni bir günün müjdesini verir dünyaya, bana ise sensiz başlayan gündür armağanı. Yaz sıcağının kavuruculuğu beraber içtiğimiz suları hatırlatır; bir şişenin başı benim, sonu senin olduğu suları..

Güneş akşam ufuktan kaybolup giderken de, sensiz gecenin başladığını fısıldar. Ay ise ninniler mırıldanmaya başlamıştır, yok artık, gelmeyecek diye..

Başı farklı, sonu farklı olmuştur bu hikayenin. Nasıl başladığını, neler yaşadığını hayal etmek isterken birden nasıl bittiği dökülür sözcüklere. Sonra nasıl başladığını unutmak istersin bir de neler yaşadığını.

Zaten mesele de bu değil midir? Unutmak! Herşeye inat kokusunu duyarsın arada, nefretinin içindeki sevginin, özleminin farkedilişi olur bu. Yoksa nefret mi sevginin içinde kalmıştır, bilemezsin bile...

Anlamsız gelir bazen istemediğin şeyleri kabullenmek zorunda kalmak. Elini tutmak isteyip tutamamak, sesini duymak isteyip duyamamak..

Onun nasıl kabullendiğine şaşırırsın, belki de acı veren onun kabullenmiş olmasıdır sensizliği! Ah dersin, çıkarıp atabilsem kafamdan.. Hiç yaşanmamış gibi olsa keşke..

Ama derler ki; unutamazsın, sadece kabullenebilirsin. Sadece kabullenmek değil bir unutabilsem...

Zordur, kolay değil. Zaten herzaman kolay oldu istediğini başarmak.
Seni kazanmak kolaydı benim için ama kaybetmek kolay olmadı.
Kendi içime düştüm, hala çıkamadım, çıkamıyorum...

alıntıdır

» Kendi İçime Düştüm,Hala Çıkamadım Çıkamıyorum
» Kalbim Hala Anlamıyor